In opdracht van de gemeente Kasterlee heeft het Vlaams Erfgoed Centrum (VEC) een archeologische opgraving uitgevoerd in het kader van de geplande nieuwbouw van een ontmoetingscentrum met ondergrondse garage. De opgraving leidde tot het aantreffen van een meerperiodenvindplaats.

De locatie van een mogelijke productieplaats uit de steentijd bevond zich in de zuidoostelijke hoek van het plangebied, op de aanzet naar de Kempense heuvelrug. De steentijdvindplaats is sterk verstoord, de meeste vondsten zijn gedaan in één zeefvak. Vermoedelijk is door bioturbatie en latere verstoringen de vuursteenvindplaats ernstig aangetast.

De volgende periode die vertegenwoordigd is, is de ijzertijd. Hiervan zijn verschillende sporen teruggevonden in de noordoostelijke hoek van het terrein. Daar waren ze althans het duidelijkst gezien de afwezigheid van latere sporen en structuren. Dat niet enkel de noordoostelijke hoek in gebruik werd genomen is duidelijk door het aantreffen van twee spiekers in de zuidelijke helft van het terrein. Deze konden op basis van hun vulling in de ijzertijd gedateerd worden. De bewaringstoestand van deze sporen zijn matig tot slecht waardoor veel sporen ontbreken en geen goed beeld van de ijzertijdnederzetting kan worden gevormd. Mogelijk behoort de waterkuil tegen de noordelijke putwand eveneens tot deze periode.

Interessant zijn de nederzettingssporen uit de vroege middeleeuwen. Het oudste bewijs van middeleeuwse bewoning werd teruggevonden in waterput WA01 dat in de 7de eeuw dateert. Waarschijnlijk waren de inwoners van STR01 de gebruikers van deze waterput. De huisplattegrond kon op basis van typologie en aardewerk in de Merovingische periode worden gedateerd. Daarop volgt huisplattegrond STR02. De typologie, datering van het vondstmateriaal en de ligging van waterput WA01 doen een datering vermoeden rond de overgang van de Merovingische naar Karolingische periode, tot in de 8e eeuw. Dat huisplattegrond STR02 de directe opvolger is van dit gebouw wordt vermoed doordat één van de paalsporen perfect in het paalspoor van STR01 past (S306). De datering wordt tevens bevestigd door het aantreffen van een bodemfragment in Karolingisch grijs aardewerk. AMS 14C-dateringen van waterput WA02 lagen tussen grofweg het laatste kwart van de 7de en de eerste helft van de 9de eeuw. Aardewerk uit de nazak bevestigde het dempen van de waterput in de Karolingische periode tussen ca. 750 en 900 n. Chr. Hierdoor kan deze waterput in gebruik geweest zijn door de bewoners van STR02, STR03 en STR04. Plattegronden STR03 en STR04 lijken te dateren in de Karolingische periode. Of beide plattegronden huisplattegronden betreft is niet zeker.

De afwezigheid van plattegronden en vondstmateriaal vanaf de volle middeleeuwen toont aan dat in die periode het terrein niet werd bewoond. De verschillende greppels uit de late middeleeuwen/nieuwe tijd laten zien dat het terrein op dat moment in gebruik was als landbouwgrond. Vermoedelijk verplaatste de bewoning zich vanaf de volle middeleeuwen meer en meer naar de huidige dorpskern.