Tijdens het proefsleuvenonderzoek kon in beide proefputten een vlak aangelegd worden op het niveau waar de moederbodem zichtbaar werd. De bovenliggende lagen bestonden telkens uit de restanten van moderne verhardingen, muren en een tamelijk uitgesproken puinrijke opvulling. In proefput 1 konden de vaststellingen op basis van vondstmateriaal in de nieuwe (vroegmoderne) tijd geplaatst worden. Het ging echter vooral om lagen/sporen (grachten) met een heterogene samenstelling en zonder duidelijke gelaagdheid. Mogelijk is de opvulling gelinkt aan afbraakfases op het terrein en werden de sporen snel opgevuld om niveauverschillen teniet te doen.
In proefput 2 werden de meeste sporen en structuren geregistreerd, al was de datering van een groot aantal nog jonger. De betonsokkel, waterputten, kelder en grote verstoorde zones waren duidelijk in de 20ste eeuw te plaatsen. De structuren zoals muren en restanten van een vloer waren op basis van de bakstenen en mortel als modern (18de-20ste eeuw) te bestempelen. Op het niveau waar de moederbodem werd aangesneden waren nog enkele twijfelachtige kuilen en vooral een oost-west georiënteerde gracht aanwezig. De grachtvulling liep af naar het noorden en bevatte vondstmateriaal uit de late middeleeuwen tot de nieuwe tijd. Vermoedelijk gebeurde de demping van deze gracht dus op het einde van de nieuwe tijd.