In mei-juni 2019 werd een archeologische opgraving uitgevoerd in het westen van het abdijdomein van de abdij van Vlierbeek. Deze opgraving naar de voormalige tiendenschuur had als doel, het aanleveren van archeologische gegevens om de mogelijkheden te kunnen bekijken wat betreft behoud in situ en/of integratie van de site binnen de masterplanvisie van het abdijdomein. Bijkomende doelstelling was om kennis op te leveren over de economische activiteit van de abdij in het verleden. De belangrijkste vraagstellingen handelden over de omvang en uitzicht van de tiendenschuur en haar verhouding ten opzichte van andere abdijschuren.

De benedictijnenabdij van Vlierbeek werd aan de Molenbeek gesticht in de 12de eeuw. Eeuwen later, in 1572 werd de abdij verwoest door de troepen van Oranje. De monniken verbleven 70 jaar in Leuven en konden in 1642 terugkeren naar Vlierbeek. De tiendenschuur werd wellicht opgericht in de 17de eeuw bij de terugkeer van de monniken naar Vlierbeek. Bij de opgraving kon vastgesteld worden dat de tiendenschuur van Vlierbeek een driebeukige langsschuur met doorrit was, waarbij de doorrit van de stapelvloer gescheiden was door een binnenmuur. De grote gelijkenissen met de tiendenschuur van de abdij van Park uit 1663 lijken een datering in de 17de eeuw te bevestigen. De aangetroffen funderingen van de tiendenschuur van Vlierbeek waren opgebouwd uit ijzerzandsteen, kalkzandsteen en baksteen waarvan het meeste herbruikmateriaal. De grote hoeveelheid mooi afgewerkte natuurstenen in de funderingen zijn getuige van de afwerking van de abdij voor 1572 en van de verwoestingen die toen werden aangericht.

Van het gebouw net ten noorden van de schuur, een bakstenen gebouw dat vermoedelijk als stal of bergruimte fungeerde, kon de oostelijke fundering deels onderzocht worden. Dit gebouw is stratigrafisch jonger dan de tiendenschuur. In een latere fase werd dit gebouw uitgebreid naar het oosten, waardoor de doorrit van de schuur niet meer bruikbaar was.

De site werd in situ bewaard. Om de waardevolle site in de ondergrond optimaal te kunnen bewaren, dienen toekomstige bodemingrepen ter hoogte van de voormalige bebouwing vermeden te worden, net als zwaar materieel. Buiten de voormalige bebouwing dienen diepere bodemingrepen (dieper dan 20 cm) vermeden te worden.