Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling én een positief archeologisch vooronderzoek, vond binnen het plangebied een vlakdekkende opgraving plaats. 

Over het gehele opgravingsterrein is een A-(B)-C-horizontsequentie aangetroffen, met een gleyige moederbodem (Cg-horizont) bestaande uit lemig zand. De bewaarde B-horizont is enkel waargenomen in de hoger gelegen zone in het (centraal)westelijke deel.

Tijdens het vlakdekkend onderzoek werden 203 bodemsporen onderzocht. Na het couperen bleken 23 sporen natuurlijk te zijn. Zo werden er 181 antropogene bodemsporen onderzocht. Het gaat om 85 paalkuilen, 31 kuilen, 20 grachten, 11 greppels en een waterput. De overige sporen (minimaal 32) kunnen toegeschreven worden aan recente activiteiten op het opgravingsterrein (boomkwekerij) en zijn niet archeologisch van aard.

Er zijn geen gebouwplattegronden te onderscheiden. De waterput met onderaan een laag ijzeroerbrokken bovenop een fundering van op maat gemaakte planken, en enkele mogelijke erfgreppels doen echter wel vermoeden dat het hier om een boerderijerf gaat, waarbij ook gebouwstructuren zouden kunnen horen. Het zou kunnen dat het houtskelet van de gebouwen gefundeerd was op poeren waardoor er weinig of geen ondergrondse resten meer overblijven.  De aangetroffen sporen zijn op basis van vulling en vondsten gedateerd in de late middeleeuwen en nieuwe tijd. Het aangetroffen greppel- en grachtenstelsel sluit gedeeltelijk aan op gekende perceelsgrenzen vanop 19e-eeuwse kaarten. Volgens het historisch kaartmateriaal heeft het terrein voornamelijk dienst gedaan als landbouwgrond, tevens ook op te maken uit de (in de oostelijke helft) aanwezige dikke antropogene humus A-horizont. Het grachten- en greppelstelsel zal het gebied ook ontwaterd hebben zodat het in gebruik kon genomen worden voor landbouwdoeleinden. 

Het vondstmateriaal is over het algemeen maar matig goed bewaard en daarenboven redelijk schaars aanwezig. Enkele vondsten vertonen een hoge fragmentatiegraad en/of verwering waardoor diagnostische kenmerken ontbreken. Daarom is niet al het materiaal van die aard dat het verregaande
determinatie en datering toelaat. De aardewerkvondsten zijn algemeen onder te verdelen in vijf verschillende groepen: wielgedraaid oxiderend gebakken, wielgedraaid reducerend gebakken, steengoed, industrieel wit aardewerk en onbepaalde fragmenten. Voor zover het mogelijk was om vormtypen te onderscheiden kan vastgesteld worden dat het aangetroffen aardewerk voornamelijk keukengerei betreft zoals borden, kommen, kruiken of een vergiet, maar eveneens dagdagelijks gebruiksgoed zoals pispotten. Het tafelgerei beslaat mogelijks Maaslands en Rijnlands aardewerk en kannen van protosteengoed en steengoed. Het aandeel van het geïmporteerde aardewerk beslaat slechts 8 % van het assemblage. 
Naast aardewerk zijn nog 67 fragmenten bouwceramiek te melden alsook meerdere fragmenten natuursteen o.a. brokken ijzeroer en ijzerzandsteen.