Ter hoogte van de bestaande hoeve met stal in vakwerk (oppervlakte: ca. 1396 m²) werd een begeleiding van de werkzaamheden geadviseerd gericht op een behoud in situ van de archeologisch relevante niveau(s), die normaliter niet geraakt zullen worden door de geplande bodemingreep. De laatste fase van de afbraak van de hoeve en aanhorigheden werd gedetailleerd geregistreerd om vervolgens de zone te begeleiden tot op de diepte van 40 cm beneden het maaiveld (overeengekomen maximale ondergrens van de werken).
Het onderzoek leverde verspreid over het areaal bewoningsporen in de vorm van paalkuilen en muurwerken op die te relateren zijn aan de bebouwing vanaf de 19de eeuw. De meeste sporen kunnen in verband gebracht worden met het huidige hoevecomplex dat een 19de-eeuwse kern heeft met 20ste-eeuwse herstellingen en vervangingen. Er werden geen bewoningssporen aangetroffen uit de volle of late middeleeuwen zoals vastgesteld tijdens het proefsleuvenonderzoek buiten de zone van de begeleiding. Mogelijk werden deze bij de bouw van de vakwerkhoeve waarrond aangevoerde leem werd vastgesteld vergraven. Het is niet uitgesloten dat mogelijke oudere sporen op een dieper niveau bewaard zijn gebleven (archeologisch vlak gesitueerd op 85 cm beneden het maaiveld). Ook vroegere bouwfasen kunnen op een houten frame zijn gebouwd waardoor tastbare sporen hiervan ontbreken. De werken, in functie van een behoud in situ, zullen diepere archeologische sporen echter niet bedreigen waardoor geen tweede vlak werd aangelegd.