Tijdens de opgraving zijn in totaal 28 sporen geregistreerd. Deze sporen laten zich karakteriseren als greppels, kuilen, paalkuilen, vlekken en natuurlijke verkleuringen. Archeologische structuren beperken zich tot enkele greppels en één spieker. Er werden ook enkele kuilen aangetroffen. Één hiervan bevat enkele scherven handgevormd, vuursteen verschraald aardewerk en een vuursteen artefact waardoor kan het spoor gedateerd worden in het middenneolithicum. De andere sporen zijn dan weer duidelijk te dateren in de Romeinse tijd. Het crematiegraf aangetroffen bij het proefsleuvenonderzoek, bleek een vondst‐ en houtskoolrijke vulling binnen een greppel te zijn. Van een funeraire site zijn dus geen sporen aangetroffen.

In totaal zijn bij het onderzoek te Opwijk 66 scherven handgevormd aardewerk aangetroffen, met een totaalgewicht van ongeveer 567,6 gr. Dit aardewerk is gescand ten einde vast te stellen uit welke periode dit afkomstig is en welke mogelijkheden er zijn voor verdere analyse. Het handgevormd aardewerk lijkt op basis van de uiterlijke kenmerken in het Neolithicum en de late ijzertijd te dateren. 

Er zijn in totaal 559 scherven Romeins gebruiksaardewerk gevonden met een totaalgewicht van 7710 gr. Het aardewerk van de nederzetting te Opwijk geeft een consistent beeld uit een vrij korte periode aan het einde van de 1e en het begin van de 2de eeuw. De functie van het aardewerk is onduidelijk, het wekt de indruk dat het voor een deel uit nederzettingsafval bestaat met onder andere kookpotten, voorraadvaten en wrijfschalen. Opmerkelijk aan het aardewerkcomplex is de grote hoeveelheid verbrand aardewerk.