De oudste sporen binnen het projectgebied dateren uit de 18de tot 19de eeuw en bestaan uit restanten van de stadsversterking. Ze werden gedeeltelijk gezien en geregistreerd in het profiel. De gracht liep nog verder ten zuiden van het projectgebied en de glacis was oversneden door jongere lagen en sporen (o.a. een bomkrater). De buitenste verdedigingsgordel rond Nieuwpoort, die op kaartmateriaal uit de 18de en 19de eeuw te zien is, werd ermee aangesneden. Ter hoogte van het projectgebied verdwenen de elementen van de versterking uit het landschap in de periode 1861-1865. Deze 19de-eeuwse demping van de buitenste gracht van de stadsvesting en het restant van de glacis werden nog teruggevonden.

De jongere sporen bestonden uit restanten uit WO I. Een stuk van een oost-west georiënteerde geallieerde (Belgische of Franse) loopgraaf doorsneed de opgravingssleuf. Enkel de diepste opvulling, met slecht bewaarde verticale fragmenten hout en op de bodem van het spoor een volledige deur, kon nog geregistreerd worden.

In het noorden van het projectgebied werden enkel nog sporen in het profiel vastgesteld. Op enkele vroegmoderne kuilen na, ging het om 20ste
-eeuwse restanten van funderingen en kelders en de lagen die gebruikt werden om het terrein na WO I opnieuw te dichten en te egaliseren.