Aanvankelijk werd de opgraving uitgevoerd volgens de in het Programma van Maatregelen vooropgestelde methodologie van de nota. Deze methode leverde binnen elke opgravingszone lithisch materiaal op. Van zodra echter in zone 10 handgevormd aardewerk naar boven kwam, werden methodologische maatregelen getroffen. De opgraving in vakken werd uitgebreid in omvang (horizontaal) om zo de kans op het aantreffen van sporen te verhogen. Na verloop van tijd bleek echter dat er geen eenduidige sporen werden aangetroffen op de site. Daarenboven was het vondstmateriaal relatief schaars en minder goed bewaard. Dit kon waarschijnlijk in verband worden gebracht met een slechte bodembewaring, mogelijk (mede) door de eenmalige omploeging van de bovengrond. Dit heeft mogelijk niet alleen de bewaringstoestand maar ook de verspreiding van het vondstmateriaal beïnvloed. Na overleg met het agentschap Onroerend Erfgoed en Dr. Bart Vanmontfort werd omwille van deze redenen besloten om de opgraving te beëindigen. Met het oog op het bekomen van het maximum aan informatie met het minimum aan werk binnen deze eindfase, werd de methodologie wederom aangepast. Met behulp van de kraan werden vlakken aangelegd binnen elke opgravingszone opdat de vondsten tot op een gelijk niveau (vlak 4) konden worden geëvalueerd. Dit opdat ook de verschillende opgravingszones onderling vergeleken kunnen worden. Zone 5 was hierop een uitzondering omwille van het geringe aantal vondsten. Op vlak 4 van zone 6 werd een enkel spoor aangetroffen. Het bevond zich onder een boomstronk tussen wortels. Nabij het spoor werden metaalfragmenten aangetroffen. Het spoor bevatte houtskool en werd bemonsterd. Echter, gezien de omstandigheden is het weinig waarschijnlijk dat het hier om een neolithisch spoor gaat. In zone 10, ook op vlak 4, werden vier sporen geregistreerd. Deze sporen werden als natuurlijk geïnterpreteerd.

Op basis van de stratigrafie en de aard van de vondsten, gaat het hier om een midden-neolithische site, mogelijk met uitlopers tot in het mesolithicum. Het aardewerk behoort tot de Michelsbergcultuur. Het geheel van het lithisch assemblage ligt in dezelfde lijn. Het is hoe dan ook duidelijk dat het gebied van Terhills bewoond was in het neolithicum. Het mogelijks ontbreken van eenduidige sporen betekent niet dat de toenmalige bevolking hier niet sedentair was.