De opgraving langsheen de Hemelhofweg en Bergelen in Gullegem draaide om een grafveld dat in de overgangsperiode van de late ijzertijd naar Romeinse periode te dateren valt. In totaal werd er 2635 m² blootgelegd, waarbij er 36 graven aangetroffen werden. Op basis van de combinatie van de absolute dateringen en de informatie uit de vondsten, kan vermoed worden dat het grafveld grofweg tussen 200 v. Chr. en 100 n. Chr. in gebruik was.

De opgravingsresultaten laten toe om voor de regio een beter beeld te krijgen van het rurale begravingsritueel in de overgangsperiode van de late ijzertijd naar Romeinse periode. Het uitgevoerde ritueel binnen het grafveld is in het algemeen vrij uniform. De dode werd op een brandstapel geplaatst, waarbij vaak giften ernaast werden geplaatst, wat afgeleid kon worden uit het secundair verbrande aardewerk. Het is niet onwaarschijnlijk dat dit aardewerk voedsel en drank bevatte, hoewel daarvoor geen directe aanwijzingen konden vastgesteld worden.

Op basis van het anthracologische onderzoek van 5 van de graven kon achterhaald worden dat de brandstapels opgebouwd waren met voornamelijk els- en/of eikenhout, afkomstig uit de omgeving. Het cremeerde botmateriaal vertelt dat het vuur tot op zeer hoge temperaturen aangewakkerd werd, om een optimale verbranding te garanderen. Er kon ook uit afgeleid worden dat na afloop van de crematie de brandstapel wellicht geblust werd. Vervolgens werd slechts een gedeelte van de brandstapel in een kuil geplaatst. Ook dat is af te leiden uit de hoeveelheid en de samenstelling van het gecremeerde botmateriaal. In de kuil kwamen dus de resten houtskool, verbrand bot en scherven aardewerk terecht. In sommige gevallen waren de potten nog vrij intact, ondanks de sterke aantasting door het vuur, en werden deze met de nodig zorg gedeponeerd. Wat er met de overige resten van de brandstapel gebeurde, kon niet achterhaald worden. Wellicht bleven deze aan het oppervlak van de brandstapel, op locatie liggen. Een drietal van de graven lijkt van deze algemene beschrijving af te wijken, de beenderpakgraven, waarbij louter een deel van het gecremeerde botmateriaal werd teruggevonden zonder bijgiften en houtskoolrijke vulling. Wat opvalt, is dat er slechts een zestal graven in de cluster elkaar oversnijden. Dit doet dus het vermoeden rijzen dat de graven aan het oppervlak voorzien waren van een soort markeerder. Welke vorm deze precies aannam viel niet te achterhalen, maar een aarden heuveltje kan een mogelijkheid geweest zijn. Op basis van de crematieresten was in de meeste gevallen alleen een minimale leeftijd bij overlijden van het individu vast te stellen aan de hand van het postuur. Er is één vermoedelijk kind aangetroffen (3-8 jaar) en slechts bij vier individuen is een minimale én maximale leeftijd bij overlijden te bepalen van 15-30 of 20-40 jaar. Van slechts één individu kon het vermoedelijke geslacht (vrouw) worden bepaald. 

Daarnaast werden ook enkele jongere sporen aangetroffen, zoals het wegtracé dat naar de omwalde hoeve Te Bulskamp leidde.