Een kling uit het mesoltihicum werd aangetroffen bij de aanleg van het vlak. Een staal uit één kuil kon met 14C-datering eveneens in het mesolithicum gedateerd worden. 

Voor wat betreft de periode van de ijzertijd zijn er sporen van een (perifere) bewoning en agrarische activiteiten (plattegronden van bijgebouwen) aangetroffen op de drogere zandgronden in de noordelijke helft van het opgravingsareaal. In de zone met nattere zandleemgronden - in de zuidelijke helft van het terrein - zijn er sporen van off-site activiteiten (boomkuilen lijken te wijzen op doelbewuste ontbossing en aanleg van waterkuilen) geregistreerd. Die sporen kunnen in verband worden gebracht met een uitbreiding van het agrarisch areaal voor veeteelt e.d. Het vondstmateriaal (aardewerkfragmenten) en de resultaten van enkele 14C-dateringen (houtskool) wijzen op activiteiten tussen ca. 400 v. Chr. en 150 v. Chr. (midden- en late-ijzertijd).

Los van enkele geïsoleerde kuilen (in associatie met aardewerkfragmenten uit de volle en/of late middeleeuwen) bestaat het sporenbestand uit deze periode voornamelijk uit greppels(tructuren) die als relicten van perceelsafbakeningen kunnen worden geïnterpreteerd. Het meest opvallend is een dubbele greppelstructuur, wellicht een overblijfsel van een landweer. In dat geval betrof het een terreinbegrenzing in de vorm van een (begroeide) aarden wal die langs weerszijden was afgebakend door een (watervoerende) greppel. Opmerkelijk is wel dat de historische kaarten (Ferrariskaart, Vandermaelenkaart, Atlas der Buurtwegen en Popp-kaart) geen indicaties verschaffen voor de aanwezigheid van een dergelijke (perceels)structuur of terreinbegrenzing op deze specifieke plaats. Een andere mogelijke verklaring is dat beide greppels het tracé van een (laat)middeleeuwse voet- of veldweg omzoomen, maar ook hierover verschaffen de historische kaarten geen aanwijzingen.