De context van de site in de Romeinse tijd is het zuidwestelijk grafveld. Slechts in één spoor werden menselijke resten van een kind met een leeftijd tussen 1 jaar en 6 jaar aangetroffen. Alleen de nagels van de grafkist waarin het kind begraven was zijn bewaard. Dit graf lijkt het patroon te bevestigen dat jonge kinderen na overlijden niet gecremeerd werden.
Verder werden in twee sporen dierenresten aangetroffen. Het gaat in één geval om de tanden van een paard en in het ander geval om een kuil waarin een jonge hond werd begraven. Deze sporen zijn niet te dateren.
Een andere sporencluster hangt samen met de baksteenoven. Gezien de omgeving tijdens de late middeleeuwen en de nieuwe tijd onbebouwd was kan de baksteenoven mogelijk in verband staan, ofwel met een U-vormige hoeve op het perceel aan de overkant van de Romeinse Kassei te zien op de Atlas der Buurtwegen (1841) ofwel met het huis ter hoogte van de Romeinse Kassei 69 gebouwd rond de jaren 1930 of met de mogelijke voorganger van dit huis gebouwd tussen 1875 en 1899.

Na ontzoding waren in het vlak vlekken met stukjes dakpan en baksteen te zien, waarschijnlijk gaat het om (afval)resten van een veldbaksteenoven. Het terrein ligt vlakbij een perceel opgegraven door het agentschap (toenmalige VIOE) in 2005, waar archeologische sporen behorende tot het Romeinse zuidwest grafveld aan het licht kwamen, naast o.m. nog een opgevulde holleweg/gracht.

Slechts enkele sporen werden gedocumenteerd. Een recente kuil met een hondenskelet en een restant van een graf met fragmentaire menselijke skeletresten.