Het plangebied is opgebouwd uit zowel eolische als fluviatiele afzettingen, waarbij het voornaamste deel wordt gekenmerkt door de aanwezigheid van een door alluviale overstromingssedimenten begraven bewerkingslaag en/of bodem in de top van de kronkelwaardafzettingen. Hoewel de afdekkende sedimenten niet exact kunnen worden gedateerd op deze locatie dienen we te besluiten dat het gaat om een zeer oude bewerkingslaag, die vermoedelijk in de Romeinse periode of ouder dient gesitueerd te worden. Het sleuvenonderzoek heeft echter geen sporen aan het licht gebracht die kunnen gerelateerd worden tot deze periode(s).

Bij het proefsleuvenonderzoek werden wel verschillende recentere sporen geregistreerd. Het betreft één kuil, 18 greppels of grachten en drie natuurlijke sporen. Daarnaast zijn er nog recente verstoringen in de sleuven geregistreerd.

De greppels en grachten vormen samen een greppelsysteem dat als afwatering voor verschillende percelen heeft gefungeerd. Ondanks het ontbreken van vondsten uit de vulling van deze grachten en greppels zijn quasi alle grachten terug te vinden op het historisch kaartmateriaal en/of het huidige kadaster. Er kan dus een datering worden vooropgesteld van ten minste de eerste helft van de 19de eeuw.

Er werd slechts één kuil bij dit proefsleuvenonderzoek aangesneden. Tijdens het couperen werden twee fragmenten aardewerk gerecupereerd en enkele fragmenten schouwbeslag. Het gaat om een randfragment industrieel geproduceerd aardewerk met tinglazuur en kobaltblauwe versiering en een bodemfragment van zogenaamde “transferprinted ware”. Beide fragmenten kunnen in de 19de eeuw worden gesitueerd.