De werfbegeleiding bevestigde grotendeels de verwachting op basis van het bureauonderzoek. Het terrein was weinig verstoord, waardoor de archeologische resten goed bewaard waren. De waarnemingen op perceel Westkaai 33 vormen dan ook een belangrijke aanvulling voor het onderzoek, dat reeds werd uitgevoerd op het aanpalende perceel. De structuren leveren nieuwe gegevens op m.b.t. de functie en de fasering van de vestingselementen.

Wat betreft de muurresten ter hoogte van de noordelijke perceelsgrens, wordt de interpretatie -op basis van de waarnemingen op het aanpalende perceel- aangehouden. De structuren maken deel uit van vestingstructuren en zijn wellicht te interpreteren als steunbeerelementen. Zowel het baksteenformaat als de aanwezigheid van het parement in gele polderbaksteen suggereren dat de muur tot de Hollandse fase behoort. In de publicatie ‘De geschiedenis van de middeleeuwse grootstad Ieper. Van Karolingische villa tot de destructie in 1914’ wordt immers vermeld dat de vestingmuren van de hoofdomwalling, die op het einde van de 18de eeuw sterk beschadigd waren, in de lente van 1817 versterkt werden met een parement van gele polderbaksteen.

Tot welke fase de aangesneden gracht behoort, kon bij gebrek aan (diagnostische) vondsten niet bepaald worden. Mogelijk behoort de structuur tot de Franse versterkingen en is de gracht te situeren ter hoogte van de knik of oreillon in de courtine van het noordelijk front van de Neerstad. Er kan echter ook niet uitgesloten worden dat het om een oudere gracht gaat, die te associëren is met de Spaanse versterking van de Neerstad.