Tijdens de opgraving werden sporen aangetroffen uit verschillende periodes. Het betreft een kringgreppel waarvan de datering onduidelijk is gebleken, nl. vanaf het neolithicum. Nabij de kringgreppel is een brandrestengraf aangesneden dat in de middenbronstijd B (1500-1100 v. Chr.) gesitueerd kan worden. Zowel het natuurwetenschappelijk onderzoek als het aardewerk tonen dit aan. Mogelijk kunnen beide structuren aan eenzelfde periode gelinkt worden.
Uit de Romeinse tijd zijn al wat meer sporen aangesneden. Het betreft enerzijds 2 brandrestengraven en 2 houtskoolmeilers. Deze sporen komen centraal in het plangebied voor, min of meer op een oost-west as. Een van de brandrestengraven heeft een datering opgeleverd van 1885 ±30 BP – gekalibreerde datering van 60-220 na Chr. en één van de houtskoolmeilers van 1930 ±30 BP – gekalibreerde datering van 4-131 na Chr.
Op de kaart van Popp kunnen verschillende aangesneden grachten geïnterpreteerd worden als perceelsgrachten, hoewel een oude voorloper op deze locaties niet ondenkbaar kan zijn.
De enige aangesneden waterhoudende structuur kan aan de hand van spooroversnijdingen ruim gesitueerd worden. De waterkuil oversnijdt grachtsegment S2010 die op zijn beurt een houtskoolmeiler oversnijdt (S2042). De waterkuil dateert bijgevolg tussen de Romeinse periode en de middeleeuwen.
De overige aangetroffen sporen kunnen niet verder in tijd gesitueerd worden. Dit door een gebrek aan vondsten enerzijds en spoorrelaties anderzijds. Gezien de talrijke paalkuilen en kuilen, is mogelijk een bewoningssite aanwezig in de regio, maar geen duidelijke bewoningsstructuren binnen de grenzen van het plangebied.