Op basis van historisch kaartmateriaal en het hoogtemodel werd een site met walgracht verwacht binnen het onderzoeksgebied. Een archeologisch onderzoek bevestigde dit en toonde aan dat een site aanwezig is die maar kortstondig in gebruik was, nl. op het einde van de 12de en 13de eeuw.

De toegang tot de site met walgracht bevond zich vanuit het zuidwesten en liep tussen de Slijpebeek en een brede greppel. Vermoedelijk werd in de late 12de of vroege 13de eeuw een ondiepe en smalle gracht uitgegraven om de omtrek van de walgracht af te bakenen. De uiteindelijke walgracht was een cirkelvormige gracht van 10m breed die een areaal met een doorsnede van 50m omvatte. De cirkel was in functie van de toegankelijkheid van de site ter hoogte van de toegangsweg niet volledig doorgetrokken. Binnenin was de zone voor de woning afgebakend door een sikkelvormige gracht waarbinnen het woonhuis moet hebben gestaan. Omwille van een niet nader bepaalde reden werd de cirkelvormige walgracht deels rechtgetrokken richting de Slijpebeek. Mogelijk werd in deze fase ook de gracht van het opperhof heruitgegraven.
Binnen de omwalling zijn heel wat sporen aangetroffen die wijzen op een intensief gebruik van het erf, waarbij de ruimtelijke indeling vaak werd aangepast. Duidelijke aanwijzingen van bewoning of bijgebouwen zijn er jammer genoeg niet. Mogelijk gebeurde de constructie op liggers zodat deze geen sporen in de bodem hebben nagelaten. Bepaalde details zoals het gebruik van tarwe voor wit brood en de aanwezigheid van hoogversierd aardewerk wijzen op enige luxe van de bewoners. Er zijn geen aanwijzingen dat de site nog in gebruik was in de 14de eeuw, waardoor wordt aangenomen dat deze slechts één eeuw heeft bestaan. De reden waarom deze site zo snel werd opgegeven is niet gekend.