De archeologische werfbegeleiding resulteerde niet in de registratie van de verhoopte resten. Uitsluitend in het deelplangebied Legeweg bleken nog enkele relevante archeologische bodemsporen bewaard onder het wegdek. De bodemsporen zijn te dateren in de nieuwe tijd. Ook de mobiele resten die bij het onderzoek van de Legeweg zijn aangetroffen blijven beperkt in aantal en informatiewaarde. Als meest betekenisvol resultaat kan de vondst van een stukje bladgoudbeslag nabij de Oude Damse Weg worden genoemd. Niet het object zelf lijkt meest waardevol maar wel de contextinformatie ervan. Het goudbeslag is hier immers in het recente verleden samen met andere resten uit de late middeleeuwen en, of vroege nieuwe tijd opgewoeld bij niet-archeologische graafwerken met een kraan. Mogelijks is nog een deel van deze voorheen onbekende archeologische vindplaats buiten de grenzen het plangebied bewaard.

Het gaat over een verstoring, aangetroffen iets oostelijk van het kruispunt van de Oude Damse Weg met de Legeweg. Hier is onder het wegdek, doorheen de onderliggende verstoorde lagen, een jongere, sleufvormige verstoring vastgesteld die haaks is gesitueerd op de Legeweg. De verstoring heeft de breedte van een kraanbak (180 à 200 cm). De verstoring viel op omdat in de opvulling ervan verplaatste archeologische resten aanwezig waren dewelke een archeologische vindplaats uit de periode late middeleeuwen of vroege nieuwe tijd in de directe nabijheid ervan laat vermoeden: grijs aardewerk, smeedijzeren nagels, oude bakstenen en meest bijzonder een klein fragment beslag in bladgoud dat met de metaaldetector is opgespoord.

Het fragment vertoont geen tekenen van corrosie, heeft mogelijk een fijne puntversiering op de rand en lijkt op één plaats geperforeerd of voorzien van een aanhechtingspunt. Vermoed wordt dat dit stuk ter verfraaiing diende van een kledingstuk, een schede, kistje of boek.

Het geassocieerde vondstmateriaal uit de verstoorde context suggereert eerder 14de-15de eeuw.