Het landschappelijk bodemonderzoek heeft twee niveaus aangetoond die een archeologisch potentieel bevatten. Het hoogste niveau bevindt zich onder de moderne bouwvoor in de top van het bovenste alluviale pakket. Resten die hierin verwacht worden, hebben een laatmiddeleeuwse of jongere ouderdom. Het tweede (en diepste) niveau bevindt zich in de top van het tweede alluviale kleipakket. Dit kleipakket heeft een vroeg-holocene ouderdom en kan derhalve archeologische resten bevatten vanaf het mesolithicum (mogelijk ook nog laat-paleolithicum).

Ondanks de gunstige omstandigheden voor het aantreffen van een steentijdvindplaats zijn bij de archeologische boringen geen steentijdresten of andere archaeologicae aangetroffen.

Het proefsleuvenonderzoek heeft maar twee relevante archeologisch sporen aan het licht gebracht, beide kuilen. Eén kuil heeft slechts enkele scherven
opgeleverd maar de andere bevat zeer veel fragmenten handgevormd aardewerk, enkele brokken tefriet, wat verbrande leem, een zeer kleine hoeveelheid verbrand bot en wat houtskoolspikkels. Op basis van het aanwezige aardewerk kan een datering in de late bronstijd/vroege ijzertijd voorgesteld worden, en mogelijk eerder neigend naar de vroege ijzertijd. Op basis van de vondsten in de kuil zou een interpretatie als graf niet onlogisch zijn. Rondom de kuil is daarom dan ook een zeer groot kijkvenster aangelegd maar er zijn geen andere sporen aangetroffen. 

Op basis van de resultaten van het vooronderzoek met ingreep in de bodem kan geconcludeerd worden dat er zich binnen de grenzen van het plangebied geen behoudenswaardige archeologische site bevindt.