Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling, vond binnen het plangebied een archeologisch vooronderzoek plaats in de vorm van een landschappelijk booronderzoek en een proefsleuvenonderzoek. 

Drie van de 14 boringen, gelegen aan de westelijke rand van het onderzoeksgebied, stuitten op een puinlaag. In zes andere boringen was nog (een restant van) een Ap-horizont te herkennen. In de rest van de boringen is de bovenlaag dusdanig verstoord dat er geen (herkenbare) Ap-horizont meer aanwezig is. Het betreft hier eerder antropogene ophogingslagen gerelateerd aan de bouwgeschiedenis van het terrein. In geen enkele boring (een restant van) een B- of E-horizont aangetroffen maar de C-horizont was nog redelijk goed bewaard. Het archeologisch niveau is vastgesteld op een diepte van 45 tot 150 cm -mv.

Het maaiveld binnen het onderzoeksgebied varieert tussen de 5,1 en 6,1 m +TAW, waarbij de hoogste waarden worden opgetekend in het westelijke deel en de laagste in het oostelijke deel. De vijf bodemprofielen aangelegd in de proefsleuven, vertoonden een (zwaar) verstoorde bovengrond waarbij de natuurlijk bodemopbouw verdwenen is. In het beste geval was een Ap/C-profiel aanwezig. 
Tijdens het proefsleuvenonderzoek werden er 6 sporen geregistreerd en beschreven. Vijf sporen zijn daarbij van antropogene oorsprong. Het gaat daarbij om twee paalkuilen en drie fragmenten van greppels. Slechts een van de paalkuilen kent een mogelijke oudere oorsprong. De andere paalkuil en de greppelsegmenten zijn op basis van aflijning en vulling als postmiddeleeuws geïnterpreteerd. Vondsten zijn niet waargenomen. Eén spoor bleek na het couperen ervan van natuurlijk oorsprong te zijn. Daarnaast werden heel wat recente verstoringen aangesneden.