Het landschappelijk booronderzoek wees uit dat de bodemopbouw ter hoogte van het onderzoeksgebied vrij goed bewaard is gebleven. Bij de meeste boringen werd een A-B-C bodemopbouw vastgesteld in de overige gaat het om een A-C Aan bodemopbouw. Omwille van het aantreffen van een mogelijk lithisch artefact in boring 52 en de boringen met een aanwezige B-horizont leek het aannemelijk dat er nog archeologische steentijdresten konden worden aangetroffen.

De resultaten van het verkennend archeologisch booronderzoek sluiten niet volledig aan bij de gegevens die werden verzameld tijdens het landschappelijk bodemonderzoek. Dezelfde drie types van bodemopbouw en -bewaring werden vastgesteld maar het denser grid van het verkennend archeologisch onderzoek liet toe om vast te stellen dat er vooral een A-C bodemopbouw aanwezig is. Bij het landschappelijk booronderzoek leek het alsof de meest voorkomende bodemopbouw ter hoogte van het projectgebied een A-B-C bodemopbouw was, maar dit bleek niet het geval.

De opgeboorde sedimenten werden per horizont ingezameld en vervolgens gezeefd over een zeef met een maaswijdte van 2 mm. Hierna werden de zeefresiduen geanalyseerd op eventuele steentijdvondsten of mogelijke indicatoren voor de aanwezigheid van steentijdartefactensites. Van de 56 genomen stalen leverde geen enkel staal lithisch materiaal op. In het algemeen bestonden de zeefresidu’s voornamelijk uit grind, ijzerconcreties en baksteenfragmenten.

Het proefsleuvenonderzoek werd opgedeeld in 2 delen. Deel 1 omvat zone 2 (terrein voor grondverbetering). Deel 2 omvat zone 1, 3, 4 en 5 en wordt op een ander moment uitgevoerd. Tijdens het proefsleuvenonderzoek bleken op het terrein enkele archeologische sporen aanwezig te zijn. Verder werden voornamelijk recente verstoringen en natuurlijke sporen aangetroffen. Het archeologisch niveau bevond zich op een diepte van gemiddeld zo’n 75 m TAW of zo’n 0,35 m onder het maaiveld. Er werden in totaal 17 archeologische sporen, allemaal greppels, aangetroffen. Het is mogelijk dat dit afwateringsgrachtjes zijn geweest. Ze hebben allemaal min of meer dezelfde oriëntatie. Alle sporen vertoonden op vlak van aflijning en vulling kenmerken die aansluiten bij een eerder recente oorsprong. Ze konden gezien de afwezigheid van vondsten evenwel niet concreet gedateerd worden.