Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor een woonverkaveling, vond binnen het plangebied een archeologisch vooronderzoek plaats. Dit bestond uit een landschappelijk booronderzoek en een proefsleuvenonderzoek.

Het landschappelijk booronderzoek toonde aan dat het oorspronkelijke bodemprofiel nergens bewaard was. In de meeste landschappelijke boringen was er sprake van een AC profiel. In enkele boringen konden twee fasen worden onderscheiden in het akkerdek. Enkel in boring 1 werd de C horizont niet bereikt. De Ap2 horizont in deze boring werd mogelijk gevormd door beekalluvium. De bodem is opgebouwd uit lemig zand. De C horizont bevatte klei en glauconiethoudend zand.

Het maaiveld bevindt zich binnen het onderzoeksgebied tussen 12,30 m TAW in het centrale deel en 12,75 m TAW in het noorden. Het centrale deel van het projectgebied ligt het laagst omdat zich daar een depressie bevindt. De hoogte van het archeologisch vlak ligt tussen 12,12 m TAW in het noorden
en 11,08 m TAW in het centrale deel. In het noorden en zuiden ligt het archeologisch vlak ca. 60 cm onder het maaiveld. In het centrale deel
bedraagt het hoogteverschil tussen maaiveld en archeologisch vlak meestal 1 m of meer. 

Uit de vier profielputten bleek de bodem in het noordelijke deel van het terrein het best bewaard. Daar werd een AP-horizont (50 cm) en een restant van een B-horizont boven de C-horizont vastgesteld. In het zuidelijke deel zijn twee fasen in de AP-horizont waargenomen (resp. 60 en 10cm dik). Onder het akkerdek tekende zich onmiddellijk de C-horizont af. Het centrale deel, waar de depressie zich bevind, bleek deels opgevuld zodat vier lagen in de Ap-horizont (80 cm) te onderscheiden waren. Onder deze lagen tekende de C-horizont zich af.

In de proefsleuven zijn twee greppels geregistreerd. Deze lijken niet ouder dan de late middeleeuwen tot nieuwe tijd. Mogelijk gaat het om ontwateringsgreppels. Vondsten waren niet aanwezig.