Vanwege plannen om de projectzone in gebruik te nemen als stockageplaats en vanwege een positief archeologisch vooronderzoek, vond binnen die beperkte deel van het totale projectgebied alvast een archeologisch onderzoek plaats. 

De vier bodemprofielen tonen een droge zandbodem en  hebben een gelijkaardige bodemopbouw met slechts kleine onderlinge verschillen. Het beploegd akkerdek (Aap-horizont) is ca 30 tot 40cm dik. Hieronder bevindt zich een donkerbruin akkerdek met een gelijkaardige dikte (Aa). Daaronder volgt een gebioturbeerde overgangslaag tussen de A- en C-horizont.

Het archeologisch vlak bevond zich op een diepte die varieerde van 48 tot 111 cm onder het maaiveld of op een hoogte van 15,44 m TAW in het zuidwesten tot 15,26 m TAW in het oosten. Het terrein loopt af in noordoostelijke richting.

In totaal werden 111 sporen geregistreerd waarvan 30 sporen natuurlijk van aard bleken nadat ze gecoupeerd waren. De antropogene sporen omvatten paalsporen, kuilen, greppels, ploegsporen en (recente) verstoringen. De sporen komen verspreid voor over het terrein.

In de paalsporen zijn twee spiekers uit de metaaltijden herkend. Verder zijn in de buurt ervan nog enkele losse paalsporen én kuilen te vinden binnen het onderzoeksgebied die vermoedelijk ook een datering in de ijzertijd hebben. Een van de kuilen had een opvallend houtskoolrijke vulling die via bulkmonsters onderzocht is op macroresten. Soortbepaling wijst uit dat het voornamelijk om graankorrels gaat van het type emmer/spelt. De 14Cdatering die uitgevoerd werd op de macroresten leverde een datering op rond 2300 ± 30 BP wat wil zeggen dat kuil dateert tussen de midden- en de late ijzertijd. Vele van deze sporen bevatten scherven handgevormd aardewerk. 

Verspreid over de site zijn sporen uit de Romeinse tijd aangetroffen met name paalsporen en greppels in het noordwestelijke deel en enkele grote kuilen in het zuidoosten. Opnieuw is een spieker herkend. Een NW-ZO palenrij van zes paalsporen is op basis van kleur en aard van de vulling eveneens in de Romeinse periode gesitueerd. Deze palenrij is geïnterpreteerd als erfafbakeling. Verder zijn nog enkele losse paalsporen aanwezig die verspreid over het terrein aanwezig waren en waarvan een datering in de Romeinse tijd vermoed wordt. De zuidelijk gelegen kuilen bevatte zowel handgevormd aardewerk als fragmenten terra nigra en een mortariumscherf. De greppelvullingen bevatten eveneens Romeins schervenmateriaal. 

In het uiterste noorden van het onderzoeksgebied is een cluster van recentere sporen aangetroffen, die te dateren is in de late middeleeuwen tot nieuwe tijd. Twee van deze sporen bevatten grijs aardewerk. In het zuiden van het terrein zijn twee sporen die op basis van kleur en aard van de vulling eveneens als recenter zijn herkend. Ook enkele greppels lijken uit deze periode te dateren. 

Tot slot zijn nog spitsporen en enkele recente kuilen te vermelden.