Het proefsleuvenonderzoek leverde sporen op uit verschillende perioden.

De oudste sporen zijn een reeks greppels uit de late middeleeuwen. De aanwijzingen voor deze datering worden gevormd door het aardewerk. De concentratie aan greppels en het voorkomen van een relatief grote hoeveelheid aardewerk suggereren de nabijheid van een vindplaats uit deze fase. Door het ontbreken van een ander type sporen, zoals (afval)kuilen of paalsporen zijn geen concrete aanwijzingen voor de kern van deze vindplaats. Het is aannemelijk dat kern van de vindplaats zich buiten het plangebied bevindt. 

Het is niet uit te sluiten dat de bredere grachten van een iets jongere datum zijn. Vooral vanaf de nieuwe tijd worden brede grachten ter hoogte van de perceelsgrenzen vaak toegepast. Zeker de gracht ter hoogte van de zuidelijke perceelsgrens komt in aanmerking voor deze jongere datering, maar ook de parallelle gracht in het noorden van het plangebied heeft mogelijk eenzelfde jongere oorsprong. Vondstmateriaal om dit te ondersteunen kon niet
worden ingezameld. Ook op historisch kaartmateriaal zijn hiervoor aanwijzingen te vinden. Op de Popp-kaart komt de zuidelijke perceelsgracht inderdaad overeen met de historische perceelsgrens. De noordelijke gracht is op deze locatie niet meer te verbinden aan een gracht, maar het verloop ligt wel in het verlengde van de perceelsgrenzen verder noordoostwaarts.

Een laatste fase waarvan sporen of vondsten zijn aangetroffen dateren uit het begin van de 20ste eeuw. Het gaat om een bomkuil die mogelijk in verband kan worden gebracht met bombardementen die voornamelijk in mei 1940 zware vernielingen aanbrachten in het centrum van Tielt en de stationsomgeving. Het flesje ‘Amol’ kan dan weer mogelijk aan de fase van de Eerste Wereldoorlog gelinkt worden.