Bij onderzoek naar aanleiding van toevalsvondst werden de restanten aangetroffen van de voormalige Zuidersluis (de sluis naar de zuiderdokken), en meer bepaald het brug-platform van de Cockerillburg die deel uitmaakte van de sluis.

De site ligt in de oeverzone van de Schelde, op circa 85 m afstand van de huidige kaaimuur. Tot eind 19de eeuw maakte een aanzienlijk deel van de huidige kaaivlakte deel uit van de rivieroever. Tussen 1877 en 1884 werden zowel de huidige kaaimuur als de zuiderdokken aangelegd. Ter hoogte van de Cockerillkaai en De Gerlachekaai lag de nieuwe kaaimuur een heel eind in de Schelde. De sluis naar de zuiderdokken is voor een groot deel in de voormalige oeverzone gebouwd, waarbij de overige oeverdelen opgevuld werden en sindsdien deel uitmaken van de kaaivlakte.

Uit de vergelijking van het ontwerpplan met de opgemeten structuren werd duidelijk dat een groot deel van de onderzochte structuur bestond uit de oostrand van het platform van de Cockerillbrug. Verder ligt ook de noordwesthoek van het sas en het aangrenzend deel van de IJzerenpoortkaai in de sleuf.

De Cockerillbrug was één van de twee bruggen over de sluis. Het was een draaibrug die in geopende toestand rustte op een lagergelegen platform. Bij het terreinwerk is vastgesteld dat de randen van het platform en de overige delen van de wanden van het sas opgebouwd waren uit grote blokken blauwe hardsteen. Het centrale deel van het platform was opgebouwd uit dunnere platen blauwe hardsteen. Ondanks de ondiepe ligging en wat verstoring door een bestaande riool, bleek de structuur goed bewaard. Alleen de bovenste delen van de sluis lagen in het gabarit van de nieuw aan te leggen riool en werden onderzocht. De diepere delen bleven onaangeroerd.