De vondst betreft enkele muren en vloeren daterend van de 16de tot de 19de eeuw en bevindt zich in de oostelijke zone van de Sint-Jansvliet. Hier bevond zich op het einde van de 16de eeuw namelijk een huizenblok dat was opgericht op de (ten dele) overwelfde Sint-Jansvliet. Deze overwelving sloot aan op de Sint-Jansbrug zodat de huizen min of meer langs/op de brug stonden.
Op het einde van de 19de eeuw, tijdens de rechttrekking van de Scheldekaaien, werd de Sint-Jansvliet gedempt en werd er een nieuwe rui aangelegd net ten zuiden van de zuidelijke vlietmuur die in verbinding kwam te staan met de Steenhouwersvest. In 1884 werd het huizenblok op de Sint-Jansbrug afgebroken en sindsdien is deze open ruimte in gebruik als plein. Sinds 1933 staat op de westelijke helft van dit plein het toegangsgebouw tot de voetgangerstunnel.

De Stad Antwerpen voerde infrastructuurwerken uit op de Sint-Jansvliet. Zo werden het plein en de straten heraangelegd en wordt er een nieuw rioleringsstelsel aangelegd aansluitend op de ruien. Op het plein kwam een fontein en (opnieuw) een basketbalveld. Voor deze werken is er een bekrachtigde Archeologienota en een Programma van Maatregelen opgemaakt. De archeologienota was echter gebaseerd op een scenario waarbij de fontein en haar technische ruimten zich in de gedempte Sint-Jansvliet bevinden (ten westen van de vlietmuur) waar zich geen archeologische resten bevinden. Tijdens de werken bleek deze locatie voor de fontein en haar technische ruimten vanuit technisch oogpunt niet haalbaar, waarbij de aannemer besliste de put iets meer naar het oosten aan te leggen. Hierbij kwam hij echter wel in de zone van het 16de-eeuwse bouwblok op de Sint-Jansbrug terecht. Er kwamen verschillende archeologische resten aan het licht waarbij de werken meteen werden gestaakt.