Het huidige proefputtenonderzoek heeft uitgewezen dat het plangebied in zeer sterke mate onderhevig is geweest aan een sterke antropogene invloed. De aangetroffen kelders kunnen aan de historische bebouwing gelinkt worden, die volgens de historische bronnen en het kaartmateriaal al minstens sinds de 16de eeuw aanwezig is binnen het plangebied. Zij hebben een groot deel van het originele (laatmiddeleeuwse) loopvlak vernietigd tot op een diepte van 1,50 m tot 2,00 m. Aangezien het enige intacte profiel wijst op de aanwezigheid van het oorspronkelijke relevante niveau op -95 cm, is het eventueel aanwezige archeologische erfgoed door deze ingrepen dan ook met grote waarschijnlijkheid grotendeels verdwenen. Daar waar het originele loopniveau wel bewaard is gebleven, blijken ook in hoge mate verstoringen aanwezig te zijn in de vorm van recente kuilen met puinvullingen en vergravingen die te koppelen zijn aan de sloop in de jaren 2000. Enkele kuilen konden op basis van het aardewerk in de volle tot late middeleeuwen gedateerd worden.