Naar aanleiding van de aanvraag van een omgevingsvergunning voor het herinrichten van weiland en natuurgebied en na een positief vooronderzoek, vond binnen het plangebied een vlakdekkende opgraving plaats. 

Overal is sprake van lichte zandleemtextuur vanaf de teelaarde tot onder het archeologische vlak. Tertiaire klei is ondiep in de ondergrond
aanwezig [vanaf ca. 1 m]. Binnen het plangebied treffen we in alle werkputten een antropogene top- of ploeglaag met een zeer scherpe ondergrens; indicatief voor de aftopping van de originele bodemvorming in het kader van landbouwactiviteit.

De 136 opgetekende spoorcombinaties brengen we terug tot 131 unieke contexten vanwege complexe spoorcombinaties die doorheen verschillende
werkputten voorkomen. De groep van 131 valt uiteen 94 (paal)kuilen en 14 gracht- of greppelcontexten. De restgroep is samengesteld uit 21 natuurlijke fenomenen, één jong-antropogene context, en één waterput.

Langs de zuidelijke grens van het opgravingsvlak, geënt op beide oevers van de Wullebeek, is mogelijk de periferie van een landelijke nederzetting uit de late ijzertijd aangetroffen: minstens één secundaire structuur, enkele parallelgeoriënteerde greppeldelen en een grote verspreiding van losse, bescheiden kuiltjes en paalkuiltjes. Tussen de kuilen in bevonden zich minstens enkele natuurlijke sporen waaruit eveneens late-ijzertijd aardewerk is gerecupereerd. Op de noordelijke helft van het terrein is een kortstondig bewoond erf gereconstrueerd, samengesteld uit een enkel drieschepig (bootvormig) woon[stal]huis voorzien van enkele secundaire structuren, één waterput, en een mogelijke erfgracht. Het contextualiseren van de gebouwlay-out, evenals de resultaten uit drie radiokoolstofdateringen, laten toe de bewoning te plaatsen in de volle middeleeuwen tussen het begin van de 11de en 13de eeuw. Resultaten van pollenanalyse en zaden- en vruchtenonderzoek stellen de resultaten door te tonen dat in de [wijdere] omgeving sprake was van een divers bos en heidelandschap, maar dat de droge delen in de onmiddellijke omgeving van het woonerf een lappendeken van akkers betrof.

De verzameling overige kuilen, waaronder vermoedelijk tal van paalkuilen, zijn verspreid over het hele onderzochte terrein, komen voor in associeerbare regelmaat op een lijn, per twee of per vier, of ze zijn geregistreerd in een lukraak kluwen. Bij gebrek aan vondsten zijn deze sporen niet te dateren.