Tijdens het onderzoek zijn acht Romeinse houtskoolmeilers en vijf middeleeuwse erven uit de 11de - 13de eeuw aangetroffen. De aangetroffen houtskoolmeilers hebben een datering in de vroeg-Romeinse tijd tot en met midden-Romeinse tijd. Ze zijn zowel ter hoogte van zone 2 als zone 3b aangetroffen. De aangetroffen middeleeuwse erven bevinden zich ter hoogte van zone 2 (erven 1 en 2), zone 3a (erf 3) en zone 4 (erven 4 en 5). Ter hoogte van zone 2 is mogelijk nog een voorganger van erf 1 aanwezig, maar dat is niet zeker.

Het oudste erf is erf 4 en heeft een begindatering aan het eind van de 10de eeuw of in de eerste helft van de 11de eeuw. Het huis op dit erf betreft een zogenaamd strandgreppelhuis. Erven 3 en 5 zijn mogelijk (directe) opvolgers van erf 4 en hebben een begindatering in de tweede helft van de 11de eeuw of in de 12de eeuw. 

De huizen op deze erven zijn binnen de MDS-typologie geplaatst en worden tot typen H1 en H3 gerekend. Deze drie erven bevinden zich aan de oostzijde van het plangebied. De vermoedelijk jongste erven (erven 1 en 2) binnen het plangebied bevinden zich aan de westzijde en hebben vermoedelijk een begindatering in de 12de eeuw. Op erg 1 is een zogenaamd driebeukig hallenhuis geplaatst. De verspreiding van dit gebouwtype wordt door De Clercq in verband gebracht met een ontginningsgolf die vanaf de 11de eeuw op gang komt. Doorgaans betreft het nieuw gestichte boerderijen zonder plaatselijke voorgangers. Het lijkt er op dat Zele, Wijnveld tot de kleine groep uitzonderingen behoort waarbij sprake is van een plaatselijke voorganger. 

Naast de introductie van een nieuw gebouwtype in het plangebied lijkt op de erven ook sprake te zijn van een nieuwe erfindeling. In tegenstelling tot de oudere erven, waarbij de bijgebouwen parallel aan het huis geplaatst worden, bevindt het bijgebouw op erf 1 zich grofweg in het verlengde van het huis. De jongere erven zijn hierdoor meer langwerpig van vorm terwijl de oudere erven eerder vierkant waren.