Bij de restauratie van de Mevrouwmolen in Kanegem kwamen interne, ingrijpende graafwerken te pas, waarbij interessante archeologische resten opdoken, die de historiek van de molen in een duidelijke plooi legden.

Het is zonder meer duidelijk dat de huidige situatie voorafgegaan is door molens van een ander type. Het blijkt in eerste instantie om een staakmolen op teerlingen te gaan, die volledig heropgebouwd is. Naderhand is gelijkvloers een oliemolen ingebracht. Daaromheen is een torenkot gebouwd, waarop de molenkast voortaan rustte. De teerlingen zijn dan deels opgeruimd, tot op het niveau van de fundering van het doodsbed van de oliemolen. Zowel het bakstenen fundament als de ligger van het doodsbed zijn gevonden, weliswaar van mekaar afgehaald. Andere blokken zijn met de slagbank en de vuring in een oliemolen in verband te brengen. Zowel in de Oostmolen van Gistel als in de Hovaeremolen van Koekelare zijn op heden nog steeds zeer vergelijkbare situaties te zien.