In het plangebied zijn oude archeologische vondsten uit de ijzertijd of de Romeinse tijd teruggevonden, maar deze kunnen waarschijnlijk als intrusief beschouwd worden door het opspitten van het materiaal of hergebruik ervan in de middeleeuwen. De oudste middeleeuwse vondsten betreft een fragment Mayenaardewerk uit de Karolingische tijd en vier scherven handgevormd grijs aardewerk uit ca. 800 - 1225 n. Chr.

De vroegste bewoning kan teruggebracht worden tot de 11de - 12de eeuw aan de hand van een rechthoekig gebouwplattegrond en enkele greppels die wijzen op een prestedelijke bewoningsfase. In relatie tot deze vroegste bewoningfase zijn verschillende kuilen met een variërend formaat die mogelijks dienden voor akkerbouw, ontginning of egalisatie van het terrein. 

In het oosten van het plangebied zijn funderingen gevonden die toegewezen kunnen worden aan de vroegere lakenhal. Hiervan zijn de volledige westelijke lange gevel en de noordwest- en zuidwesthoek opgegraven, de rest van het gebouw ligt buiten het plangebied. Wanneer de lakenhal gebouwd is geweest en hoe dat die eruit heeft gezien is onbekend. Wel bekend, is dat de lakenhal bij een stadsbrand 1489 in vlammen is opgegaan samen met de archieven en dat die terug is heropgebouwd aan het eind van de 15de eeuw. Dus de aangetroffen funderingen behoren tot de heropgebouwde lakenhal uit de 15de eeuw. 

De lakenhal ging in de nieuwe tijd andere functies vervullen, waaronder die van een vleeshuis. Binnen de opgegraven funderingen is één dwarsmuur of binnenmuur aangetroffen die in een latere fase tegen de westgevel is aangebouwd. Direct ten noorden hiervan zijn ook twee vloerniveaus bewaard gebleven. Beide zaken kunnen aan de jongste fase van de lakenhal toegeschreven worden, mogelijks die van het vleeshuis.

In de eerste helft van de 19de eeuw verdween de lakenhal en werd deze afgebroken. In 1938 werd er op deze plek in de noordoostelijke hoek van de Grote Markt een ondergronds toilet gebouwd. Sporen hiervan zijn teruggevonden tijdens de opgraving.