In deze eerste fase van het archeologisch onderzoek werd een groot stuk van een Duits steunpunt uit 1942 blootgelegd, namelijk Stützpunkt Flugplatz dat een onderdeel was van de Antlantikwall. In deze context zijn naast bunkers ook andere structuren zoals platformen, gemetselde bouwwerkjes, schuttersputten, loopgraven en een latrine opgegraven. In totaal zijn er acht bunkers opgegraven geweest: meerdere manschappenverblijven, een machinegeweerbunker, een munititeopslagbunker, een hospitaalbunker, een verplegingspost en een kabelverdeelstation.
Tijdens fase 1 konden er in totaal zeven betonnen bunkers opgegraven worden die allemaal met elkaar verbonden waren door een loopgravenstelsel. De achtste bunker werd per ongeluk ontdekt tijdens fase 2 van het onderzoek wanneer er een dwarscoupe op de internationale dijk werd gezet.
De platforms kunnen beschreven worden als circulaire plateaus die ook opgebouwd zijn uit beton of soms uit baksteen. Het grootste deel van deze platforms hebben centraal een metalen pin. Dit wijst erop dat het mogelijk gebruikt zou kunnen zijn geweest voor een geschutstuk of een andere installatie.
Hiernaast zijn er ook een heel aantal gemetselde structuren aan het licht gekomen. Er werd dus naast de betonnen structuren ook gebruik gemaakt van minder stevige bouwwerken. De afweging dat deze constructies misschien gelinkt moeten worden met de eerste wereldoorlog werd gemaakt, maar hier was uiteindelijk geen enkele aanwijzing voor. Er is bovendien steeds een duidelijke link tussen deze gemetselde structuren en de betonnen bunkers, geschutsplatformen of loopgraven.
Naast deze structuren zijn vervolgens ook een tiental schuttersputjes en een latrine gevonden. De latrine bestaat uit een betonnen plateau met een naar beneden aflopende betonnen goot naar een gemetselde opvangput. De put bevatte een grote hoeveelheid gebroken glazen waterflessen, waarschijnlijk gebruikt voor het 'doorspoelen'. De schuttersputjes zijn opgebouwd uit vier gestapelde betonnen of ovale putringen die werden ingegraven in het duinzand.
Een groot deel van het loopgravennetwerk kon blootgelegd worden tijdens het onderzoek. Ze hebben allemaal een uniforme bouwwijze: de wanden en bodem bestaan uit gestapelde kleiplaggen die waarschijnlijk van elders aangevoerd werden.
Restanten van kabels en versperringen konden ook op verschillende plaatsen waargenomen worden. Ten slotte kon op ten minste één plaats kon duidelijk een bomkrater herkend worden.
