De opgraving leverde een grote hoeveelheid sporen op uit de metaaltijden, Romeinse periode en vooral de middeleeuwen. Deze resultaten zijn in overeenstemming met de verwachtingen op basis van het proefsleuvenonderzoek. 

Het oudste spoor dateert uit de midden of late bronstijd. Uit deze periode werd in het noordelijke plangebied een vondstrijke kuil aangetroffen. Samen met enkele losse vondsten, die eerder als opspit te interpreteren zijn, toont dit aan dat er in deze periode menselijke activiteiten waren in het gebied, al zijn de kern van de bewoning eerder hoger op de valleirand te situeren zijn.

In de zuidelijke zone zijn vermoedelijk enkele sporen uit de ijzertijd aanwezig, die aansluiten op de opgraving langs de Zemstseweg. De aangetroffen sporen en structuren in deze zijn gelijkaardig aan die uit de ijzertijd van de genoemde opgraving. Ze behoren zeer waarschijnlijk wel tot een ander erf, dat dan ook op dezelfde hoogte langs de valleirand te situeren zal zijn.

Binnen het onderzoeksgebied zijn nauwelijks sporen uit de Romeinse periode aanwezig, in tegenstelling tot de twee opgravingen direct langs de Zemstseweg, hoger op de valleirand. De aangetroffen waterput in de noordelijke zone levert wel veel informatie op over de bewoning, die in de directe omgeving aanwezig moet zijn geweest. In de eerste plaats is dit de vondst van zowel typisch Romeins aardewerk als het zogenoemde Germaanse aardewerk in dit spoor. Op basis van typologie en naar analogie met andere sites kon een datering van grofweg tussen circa 150 en 250 n. Chr. worden vastgesteld, een datering die overeenkomt met het materiaal van de huidige opgraving.

Hoewel er enkele scherven vroegmiddeleeuws aardewerk zijn aangetroffen, zijn deze niet te koppelen aan structuren. Toch maakt de aanwezigheid van dit aardewerk het waarschijnlijk dat er in de nabije omgeving bewoning in de vroege middeleeuwen aanwezig was. Binnen de onderzoekszone vangt de bewoning vermoedelijk aan rond 1025, af te leiden van de kapdatum van het hout van waterput WA01. Er zijn drie duidelijke fasen van bewoning aan te duiden. De bewoning lijkt uiterlijk rond het midden van de 13de eeuw te eindigen.