Tijdens de uitvoering van de sloopbegeleiding en het proefputtenonderzoek zijn antropogene sporen aangetroffen die in verband gebracht kunnen worden met het bouwrijp maken/ophogen van de terreinen binnen het plangebied en de historische bebouwing die aanwezig was op de westelijke helft van het plangebied.

De oudste archeologisch relevante waarden binnen het plangebied dateren ten vroegste uit de late middeleeuwen (fragment gedraaid grijs aardewerk in onderste ophogingslaag). Er werden geen vondsten gedaan en/of grondsporen geregistreerd uit vroegere periodes (steentijden, neolithicum, metaaltijden en Romeinse periode). Mogelijk zijn archeologische sites uit deze periodes op de hoger gelegen delen in het landschap ten noorden van het plangebied terug te vinden ofwel werden deze reeds verstoord/vernietigd door ingrepen in de bodem vanaf de late middeleeuwen.

De resten van een vloer en kelder, behorende tot de historische bebouwing op het westelijke deel van het plangebied, werden enkel aangetroffen in het zuidwestelijke deel van het plangebied en zijn hier reeds sterk verstoord/gefragmenteerd door meer recente ingrepen in de bodem, waaronder de aanleg van de oude afvoer/riool, het plaatsen van de cementgebonden funderingsmuren, steunkolommen, textielkuipen en de huidige afvoerleidingen. Gelet op het feit dat de aangetroffen stukken vloer worden doorsneden door de recente cementgebonden muurfunderingen en de oude afvoer/riool, lijkt het zeer aannemelijk dat de oudste aangetroffen archeologische resten binnen het plangebied bestaan uit deze vloerrestanten. Op basis van het ingezamelde vondstmateriaal wordt deze in de 18de–19de eeuw gedateerd. De oude afvoer/riool wordt iets later gedateerd in de 19de–20ste eeuw en bleef ook langere tijd in gebruik.