Het uitgevoerde landschappelijk bodemonderzoek wijst er op dat de bodemopbouw in de noordelijke zone (Ap-C-opbouw) sterk verstoord raakte door recente ingrepen, en dit tot zo’n 0,51-0,94m diepte. Binnen het zuidelijke perceel werd een Ap-B-C opbouw vastgesteld. Goed bewaarde loopniveaus, begraven bodems en/of goed bewaarde bodemsequenties werden niet vastgesteld (op geen van beide delen van het projectgebied). De kans op het aantreffen van bewaarde in situ vindplaatsen van steentijd vondstenconcentraties wordt voor het volledige projectgebied laag ingeschat.

Met het proefsleuvenonderzoek werden archeologische sporen uit verschillende periodes aangetroffen. Globaal gesproken zijn er maar weinig sporen aangetroffen.

De jongste sporen op het terrein zijn kuilen, grachten en greppels en kunnen teruggaan tot de nieuwe/nieuwste tijden die vooral in het noorden liggen. De grachten komen niet overeen met vastgestelde trajecten op de historische kaarten, maar liggen wel in lijn met de verwachte percelering.

De relevante archeologische sporen tonen aan dat op het plangebied een archeologische vindplaats aanwezig is in het zuidelijke gedeelte. Het gaat om een kleine cluster van drie dicht bij elkaar gelegen Romeinse brandrestengraven. Dit zou kunnen duiden op een familiegrafveldje. Ze lijken zich te beperken tot de aangetroffen exemplaren (hoewel uiteraard niet uitgesloten kan worden dat er zich nog exemplaren in de nabijheid bevinden tussen de proefsleuven). Twee van de brandrestengraven zijn eerder klein en niet erg goed bewaard, de derde is groter en beter bewaard. Twee van de graven bevatten aardewerk, het gaat hoogstwaarschijnlijk over bijgiften, waarbij bij het grootste graf sprake is van een nis. Ze zijn allemaal erg gebioturbeerd.