Het plangebied bevindt zich buiten de 15de-eeuwse stadsomwalling van Kortrijk en lijkt op de 16de en 17de-eeuwse kaarten in gebruik als achtererf van de woningen langsheen de Sint-Jansstraat en de Voorstraat. De Potterijstraat wordt in het begin van de 18de eeuw aangelegd als verbinding tussen deze beide straten. Vermoedelijk wordt het terrein in de loop van de 18de eeuw bebouwd. In de tweede helft van de 19de en 20ste eeuw was er langsheen de Potterijstraat een grote brouwerij aanwezig. De bestaande loodsen en onderliggende kelders gaan terug op deze brouwerij. 

In de noordelijke advieszone werden tijdens het proefputtenonderzoek twee opeenvolgende archeologische niveaus geattesteerd. Het eerste vlakniveau komt overeen met de postmiddeleeuwse bewoningsfase en bevindt zich op ca. 70 à 100cm onder het huidige maaiveldniveau. Binnen dit vlak werden een muur en een waterput met afvoergoot herkend. De structuren kunnen gedateerd worden tussen de 16de en de 18de eeuw. Een tweede vlakniveau situeert zich ter hoogte van de C-horizont, die in werkput 1 werd aangetroffen op een diepte van ca. 160cm onder het maaiveldniveau. Binnen dit vlak werd een kuil met verbrande leem en houtskool aangesneden. Op basis van het aangetroffen aardewerk kan het spoor in de 14de tot 16de eeuw geplaatst worden.

In het zuidelijke deel van de advieszone werden geen archeologische sporen aangetroffen. De volledige zone wordt immers ingenomen door kelders die het archeologisch erfgoed vergraven hebben. In deze zone worden geen archeologische sporen meer verwacht.

In werkput 1 werden bij metaaldetectie tijdens het verdiepen naar het eerste vlak twee metaalvondsten gedaan. Het gaat om een koperen Belgische 2 cent munt van Leopold I uit 1834 en om een plat koperen knoopje met rond oogje. De metaalvondsten dateren uit de 18de -19de eeuw.