Verspreid over het terrein werden 11 proefputten aangelegd. Hoewel niet bij alle proefputten de moederbodem kon bereikt worden, kon toch voldoende informatie verkregen worden om een gedegen evaluatie van de sporen, lagen en het terrein te maken.
De oudste sporen zijn wellicht in de (vroege?) 13de eeuw te dateren. Het gaat hierbij om enkele ophogingslagen en enkele lagen verspitte moederbodem die als wallichaam geïnterpreteerd werden. Deze lagen kwamen ook enkel voor op de locatie waar dit wallichaam verwacht werd, namelijk net ten noorden van de Torengracht. Grachtlagen werden met zekerheid in werkput 2 herkend.

Vanaf de late middeleeuwen is er aan de Dijkstraat duidelijke bewoning aanwezig. Het gaat hier in de eerste plaats om sporen van woningen in vakwerkbouw, die in een latere fase zullen vervangen worden door baksteenbouw. De aanwezigheid van één muurfragment met recuperatiebaksteen gevat in leem in plaats van mortel en lemen vloeren zijn hier duidelijke aanwijzingen voor. Verder werd ook minstens één kuil gevonden die met brandafval (verbrande leembrokken van een lemen wand) gevuld was. Daarnaast zijn er ook nog enkele verspreidde kuilen aanwezig die ook in deze periode kunnen gedateerd worden.

Aan de Oude Vest was deze mogelijke vakwerkbouwfase niet duidelijk te attesteren. Wel werden duidelijk resten van vermoedelijk 15de-16de eeuwse baksteenbouw aangesneden. In werkput 1 werd niet verdiept omdat deze muren en vloeren een mooi samenhangend geheel vormden dat bij de verdere opgraving beter in één geheel bloot zou kunnen gelegd worden. Een boring op deze locatie gaf aan dat een (waarschijnlijk) volgende vloerniveau zich 40 cm lager bevindt, mogelijk zijn hier dus ook nog oudere bouwfasen onder bewaard.
Centraal in de zone van de stadsversterking werden ook verschillende jongere sporen aangesneden. Het ging hierbij zowel om vermoedelijke laatmiddeleeuwse kuilen als ook nog sporen van een 18de-eeuwse leerlooierij. Hiervan werden in twee werkputten sporen aangetroffen. Het gaat zowel om (vermoedelijk uitgebroken) houten kuipen, een deel van een bakstenen kuip en minstens één kuil gevuld met hoornpitten.
Verspreid over het terrein werden dan ook nog sporen van de 18de-19de eeuwse bewoning en arbeiderswoningen en 20ste eeuwse industriegebouwen aangetroffen. Onder deze jongere baksteenresten waren vaak nog relevante archeologische resten bewaard.

In één werkput kon ook de impact van de bouw van de schoolgebouwen onderzocht worden. In werkput 9 bleek dat de bestaande funderingen een zware impact hebben gehad op het archeologische bodemarchief, maar dat er tussen deze vermoedelijke strokenfunderingen met vaak zware betonvoeten duidelijk archeologische relevante lagen bewaard waren en dit al vaak meteen onder de betonverhardingen.