De resultaten van het onderzoek hebben uitgewezen dat de aangetroffen sporen betrekking hebben op laatmiddeleeuwse tot post-middeleeuwse bewoningsactiviteiten en daarnaast perceelsgreppels en ontginningskuilen uit de nieuwe tijd. Tevens werden er ook archeologische waarden aangetroffen die niet binnen een duidelijke context geplaatst konden worden, zoals een paardenschedel in associatie met een fundering.

Een aanzienlijk deel van de aangetroffen sporen betreffen ontginningskuilen die diende voor mergelwinning ter aanwending voor landbouwdoeleinden. Het toevoegen van mergel aan de bodem, ook wel kalken genoemd, maakt de bodem minder zuur waardoor deze vruchtbaarder wordt. De mergel die werd aangetroffen is te zacht om te dienen als bouwmateriaal.

Indien de aangetroffen sporen worden vergeleken met de gegevens van historische kaarten uit de 18de eeuw (Villaretkaart en Ferrariskaart) blijkt dat er een mogelijk verband bestaat tussen de gebouwstructuur en de hier aangetroffen sporen in de noordelijke sector. Mogelijk gaan de gekarteerde gebouwen op deze kaarten terug op laatmiddeleeuwse gebouwstructuren. Mogelijk is er ook reeds in deze periode een verband tussen de zuidelijke grachten met een oostwest-oriëntatie. Op de 19de-eeuwse historische kaarten (Atlas der Buurtwegen en Vandermaelen) blijkt er echter een duidelijkere overeenkomst tussen de aangetroffen grachten. De aangetroffen gebouwstructuur en de hier voorkomende sporen blijken in deze periode niet meer te corresponderen met het kaartmateriaal. Dit wordt ook bevestigd doordat de aangetroffen gebouwstructuur doorsneden werd door de gebogen gracht (S5/S23), die gekarteerd staat op de cartografische bronnen vanaf 1840. In het begin van de 20ste eeuw blijkt ook ten oosten van het terrein een groeve geëxploiteerd te worden. Dit vormt een extra argument dat de aangetroffen ontginningskuilen aan de oostzijde van het
onderzoeksgebied daadwerkelijk dienst deden voor mergelwinning.

Uit het historisch kaartmateriaal blijkt dat het terrein voornamelijk een agrarische functie had met in de noordelijke sector een zone met bewoningsactiviteit en in het zuidoosten een ontginningszone voor mergel. Dit valt eveneens op te maken uit het aangetroffen sporenbestand. In het noordelijke en zuidwestelijke gedeelte van het terrein kan mogelijk nog een tweede archeologische vlak aanwezig zijn, echter in het kader van de geplande werken is een diepergelegen archeologisch niveau niet bedreigd. Hieruit volgt dat er een behoud in situ geldt voor een eventuele diepergelegen archeologische waarden.

Aangezien tijdens het veldwerk niet duidelijk is vastgesteld kunnen worden of de gehele laatmiddeleeuwse tot post-middeleeuwse structuur gevat is kent het onderzoek zijn beperkingen en kunnen sommige vragen maar ten dele beantwoord worden. Deze opgraving moet dus gezien worden als een aanzet tot het onderzoeken van de nabije omgeving. Mochten er in de toekomst bijkomende onderzoeken op naburige terreinen worden uitgevoerd, in het bijzonder ter hoogte van de Bosveldstraat en ten oosten hiervan, dan kunnen deze misschien meer duidelijkheid scheppen over het huidige project. In dat geval kan ook teruggekoppeld worden naar de resultaten (inclusief stalen en vondsten) van het huidige onderzoek.