De Heilige Geestsite bestaat uit vier gebouwen geschikt rond een binnenplaats in het religieuze hart van Lier. De kern van de site gaat terug tot het midden van de 15de eeuw. De primaire gebouwen van de site zijn twee oost-west georiënteerde parallelle vleugels die de volledige breedte van het perceel omvatten. De voorbouw aan de straatzijde heeft een neoclassicistische lijstgevel uit 1851 maar heeft een 15de-eeuwse kern. Dit was initieel de administratieve zetel van de Lierse armenzorg. De westvleugel betreft het voormalige koetshuis uit het begin van de 19de eeuw. Het achtergebouw, oorspronkelijk een pakhuis, werd gebouwd in 1616 palend aan de voormalige Sint-Pietersvliet. De oostvleugel ten slotte was het gebouw voor de ontvanger en werd gebouwd tussen het begin van de 17de eeuw en het begin van de 19de eeuw. De binnenplaats van de Heilige Geestsite diende als distributieplaats en zorgde voor de verbinding van de verschillende gebouwen. Binnen het achterliggend perceel was zeker tussen de 16de en het begin van de 20ste eeuw de Sint-Pietersvliet aanwezig. Omwille van hygiënische redenen werd deze overwelfd en/of dichtgeworpen in het begin van de 20ste eeuw. 

De Heilige Geestsite combineert dus een functioneel 17de-eeuws gebouw, een representatief gebouw met 15de-eeuwse kern grotendeels aangepast in de 19de eeuw en twee laterale grotendeels 20ste-eeuwse vleugels. Deze architecturale gelaagdheid in combinatie met haar unieke ligging midden in het centrum van de stad, geeft een zekere rijkdom aan de site. 

Het vooronderzoek kon de aanwezigheid van een verwachte massieve bakstenen structuur ter hoogte van de vliet niet vaststellen. In één van de onderzoeksputten, in de noordoostelijke hoek van de achterbouw, werden drie verschillende vloerniveaus en een mogelijke haardplaats aangesneden. In de andere onderzoeksputten waren ophogingspakketten en bakstenen funderingen aanwezig. In de proefputten op de binnenplaats waren verschillende ophogingspakketten, kuilen en een noord-zuid georiënteerde muur aanwezig bovenop alluviale afzettingen van de Nete. Deze worden gedateerd tussen de volle middeleeuwen en nieuwste tijd. Of een premiddeleeuwse fase aanwezig is binnen het plangebied kon het vooronderzoek niet aantonen maar is niet uitgesloten.