De archeologische site bevond zich binnen de bebouwde zone en besloeg 66,6 vierkante meter. De bodem bestond voornamelijk uit zand en zandleem met een moederbodem van klei. De focus van het onderzoek lag hem bij het stadshuis en een laatmiddeleeuws kerkhof om een aantal hiaten binnen de kennis over de geschiedenis van Diksmuide op te vullen.

De vondsten waren schaars en bestonden uit: vier munten, een ring en een lakenloodje maar er werden wel de verwachte muur en menselijke resten aangetroffen. De muurresten kwamen overeen en met de literaire en iconografische bronnen en konden door de opgraving verder gedateerd worden. Weersomstandigheden bemoeilijkten de laatste twee weken van de opgraving en het bergen van de menselijke resten. Een aantal van de inhumaties kon daarom niet worden opgegraven maar werd wel deels gefotografeerd en geregistreerd. Het oudste spoor (op basis van stratigrafie ) bestond uit een dichtgeslibde greppel die niet verder gedateerd kon worden. De menselijk resten werden aangetroffen in werkput 1 vanaf 7,59 meter TAW en in werkput 3 vanaf 7,46 meter TAW. Op drie uitzonderingen na hadden ze allemaal een west-oost oriëntatie en lagen ze uitgestrekt. De locatie van het hoofd wisselde af tussen oost en west. Er zijn 34 volwassenen en 27 kinderen en subadulten gerecupereerd waarvan 5 baby's , één met een uitzonderlijke hoeveelheid plantaardig materiaal wat wijst op een mogelijke inwikkeling in stro of een meegegeven boeket. Er waren twee manieren van begraving, enerzijds kistbegraving en anderzijds begraving op een plank. Het kerkhof was te dateren tussen 1489 en 1784. Naast het kerkhof werden twee kelders en twee gevels aangesneden die in verband worden gebracht met het stadhuis van 1875 en mogelijks zelf eerder te dateren zijn.