De archeologische sporen werden aangetroffen op een diepte tussen 43,07 m en 43,76 m +TAW. Het vlak werd aangelegd in de C-horizont. De kleur van de sporen stak meestal niet goed af tegen deze horizont.

Spoor 8 van het proefsleuvenonderzoek leverde de meeste aardewerkvondsten op. Het betreft handgevormd aardewerk waarvan 10 scherven gladwandig zijn met zand- en organische magering en 100 scherven ruwwandig zijn met chamotte magering. Er werd verder typologisch onderzoek verricht op deze aardewerkvondsten, zowel op de randen als op de bodemfragmenten. Typologisch gezien kan het ensemble geplaatst worden in de midden ijzertijd, maar vooral in de eerste helft van de late ijzertijd (ca. 500 tot 150 v.C.). Omdat de meeste types ook voorkomen in andere periodes kan dit echter niet met volledige zekerheid worden gezegd. Mogelijk kent de regio van onderzoek een andere typologische opeenvolging dan de regio's die aan bod kwamen in het aardewerkonderzoek van Van den Broeke.

Voor een betere datering van dit spoor werd houtskool onderzocht voor een C14 datering. Met 95,4% zekerheid kan het staal geplaatst worden tussen 780 en 510 v.C. Deze periode betreft de volledige vroege ijzertijd. De scherven uit hetzelfde spoor werden typologisch later gedateerd namelijk in de midden ijzertijd of eerste helft van de late ijzertijd (ca. 500 tot 150 v.C.). Deze discrepantie kan twee mogelijke verklaringen hebben. Enerzijds kan de bemonsterde houtskool afkomstig zijn van een ouder stuk hout dat residueel is binnen het ensemble van het aardewerk. Anderzijds kunnen de types van het aangetroffen aardewerk toch ouder zijn dan de typologie waarmee het vergeleken werd.

Enkele andere sporen kunnen worden toegewezen aan specifieke periodes. Het vondstmateriaal toont materiaal uit de vroege ijzertijd tot de eerste helft van de late ijzertijd (Sporen 11 en 29). Op basis van een aardewerkscherf die in de middeleeuwen gedateerd kan worden, werd één spoor hierdoor in deze periode geplaatst (Spoor 13).

Er werd één structuur aangetroffen tijdens de opgraving. Het betreft een vermoedelijk vierpalige spieker waarbij drie paalkuilen bewaard zijn. Er werd geen vondstmateriaal aangetroffen in de vulling van deze paalkuilen. Deze spieker kan worden geassocieerd met de aangetroffen sporen uit de ijzertijd. Door de afwezigheid van andere structuren of vondstmateriaal konden de overige sporen niet gedateerd worden. Het betreft 9 kuilen en 2 paalkuilen. De andere sporen werd na het couperen geïnterpreteerd als natuurlijke of recente verstoringen.

Op basis van de aangetroffen kuil met aardewerk uit de ijzertijd en de spieker, zou een woonerf verwacht kunnen worden binnen het plangebied. Voor het ontbreken ervan kunnen verschillende verklaringen gezocht worden. Enerzijds kan het erf met hoofdgebouw zich net buiten het plangebied hebben gesitueerd, waardoor het niet werd aangetroffen tijdens het onderzoek. Anderzijds kunnen door latere bodem verstorende processen de aanwezige sporen zijn uitgewist. Het zuidelijke gedeelte van het plangebied werd waarschijnlijk afgetopt. Een hoofdgebouw wordt eerder verwacht op een hoger gelegen gedeelte. Mogelijk werden op deze locatie door beide factoren de sporen uitgewist.

De spieker werd aangetroffen in de lager gelegen zone. De sporen werden in coupe aangetroffen tussen 6 en 8 cm diepte. Door een dikkere Ap-horizont is de verstoring hier minder diep gegaan en zijn de sporen nog gedeeltelijk bewaard.