Tijdens de vlakdekkende opgraving te Ham Olmensesteenweg werden er 66 spoornummers uitgedeeld waarvan het merendeel van natuurlijke oorsprong bleek te zijn. Onder de archeologisch relevante sporen bevinden zich greppels, kuilen, een mogelijke schuttersput uit WO II en paalkuilen.

Er werd slechts één vroeg-Romeinse archeologische structuur aangetroffen, een bijgebouw (spieker).

Verder waren de greppels niet te linken aan oude perceelsgrenzen op historisch kaartmateriaal en leverden ze voornamelijk laatmiddeleeuws en nieuwetijd aardewerk op. Vermoedelijk stonden deze greppels in functie van de afwatering van de percelen. Enkele scherven handgevormd aardewerk werden hieruit ook gerecupereerd, al gaat het allicht om intrusief materiaal. Uit enkele van de greppels werden verschillende fragmenten metaalslak gerecupereerd, alsook een fragment van een smeltkroes. Dergelijke vondsten kunnen gerelateerd worden aan metallurgische productieprocessen, al is de hoeveelheid ervan beperkt. Het geeft wel een indicatie dat er in de nabije omgeving dergelijke activiteiten plaatsgevonden kunnen hebben.

Als laatste werd een vermoedelijke schuttersput aangetroffen uit WO II, al is deze interpretatie puur gebaseerd op de vormelijke aspecten
en het 20ste-eeuws vondstmateriaal.

Gezien de doorploeging die binnen het plangebied heeft plaatsgevonden, zijn mogelijks reeds verschillende archeologische sporen verdwenen door de eeuwen heen. Hierbij zijn allicht enkel de diepere sporen voor een deel bewaard gebleven. Het aantal archeologisch relevante sporen dat
werd aangetroffen tijdens de opgraving te Ham Olmensesteenweg bleef vrij beperkt. Enerzijds bestaat aldus de mogelijkheid dat reeds een deel van de sporen verstoord werden in het verleden, anderzijds bevindt het plangebied zich mogelijk in de periferie van een archeologische site. Het plangebied te Ham Stationsstraat is bovendien hoger gelegen dan het terrein te Ham Olmensesteenweg. Allicht maakt deze overgang naar een lager gelegen zone ook deel uit van de verklaring voor de afwezigheid van sporen richting het noorden te Ham Olmensesteenweg. Allicht waren de hoger gelegen zones aantrekkelijker om zich te vestigen gedurende de betreffende archeologische perioden (metaaltijden – vroeg-Romeinse periode).