In totaal kon een oppervlakte van ca. 2400 m² archeologisch worden onderzocht. De oudste sporen die werden aangetroffen, enkele greppels, dateren op basis van de vondsten in de vulling in één van deze greppels mogelijk al uit het einde van de 11de eeuw. De functie van deze greppels is niet duidelijk. Ze zijn ook niet in verband te brengen met andere sporen.

In het oostelijke helft van het onderzoeksgebied werden de overblijfselen van een laatmiddeleeuws erf aangetroffen. De noordwest-zuidoost georiënteerde greppel S18/19 lijkt de westelijke begrenzing van dit erf te vormen. Meer westelijk komen immers nog amper sporen voor. Op het erf liggen onder andere een waterput met puthaal, een oven waarin vermoedelijk daktegels werden gebakken, een kuil met afval van metaalbewerking, en kuilen met dierlijk botafval. De vondsten die in deze sporen werden aangetroffen, zijn te dateren van het midden van de 12de eeuw tot het midden van de 14de eeuw. De vondsten uit enkele nauwkeuriger dateerbare contexten wijzen echter op een datering in de eerste helft van de 14de eeuw. In de weinige paalkuilen die aan de middeleeuwse periode konden worden toegewezen, kon geen gebouwplattegrond worden herkend.

Er werden ook geen funderingen in ijzerzandsteen aangetroffen, zoals elders in het centrum van Halen wel het geval was voor deze periode. De eigenlijke gebouwen moeten zich in de 14de eeuw ten noorden of ten oosten van de huidige site hebben bevonden, net buiten het onderzoeksgebied, meer richting het eigenlijke centrum van Halen.

Na de eerste helft van de 14de eeuw lijkt het onderzoeksgebied verlaten te zijn als woonplaats. Er zijn geen aanwijzingen voor één of meerdere branden, zoals elders in het centrum van Halen wel het geval is. Mogelijk heeft het terrein eerst nog een tijdlang braak heeft gelegen, later werd het beakkerd, zoals blijkt uit een dikke bouwvoor waarin onderaan het pakket 15de-eeuwse vondsten werden aangetroffen.

Op historische kaarten uit het einde van de 18de eeuw is er een hoeve weergegeven in de noordoostelijke hoek van het projectgebied. Eind 19de eeuw werd deze hoeve volgens mutatieschetsen van het kadaster weer afgebroken. Op de plaats waar vroeger de binnenkoer van de hoeve was, werden kuilen gevuld met bouwpuin en 19de-eeuwse vondsten aangetroffen. Dit moeten de laatste getuigen van de aanwezigheid van de hoeve zijn.

De opgraving aan de Markstraat in Halen heeft weer een tipje van de sluier opgelicht over de geschiedenis van de stad. Bij de verschillende opgravingen die nog toe in het stadscentrum werden uitgevoerd, werd in grote lijnen telkens hetzelfde beeld werd vastgesteld: een overwicht aan sporen uit de 12de tot 14de eeuw. Verschillende bezettingen, branden en verwoestingen hebben de eens zo bloeiende middeleeuwse stad vervolgens ‘gedegradeerd’ tot een kleine stad met weinig bewoning en een overwegend landelijk karakter, die weinig of geen economisch belang meer had.