Bij de opgraving werd een meerfazig erf aangetroffen. Binnen de cluster paalkuilen die in het zuidoosten van het plangebied aanwezig was werden in totaal acht vierpalige bijgebouwen herkend. Op basis van het aardewerk afkomstig uit de vulling van enkele van de aangetroffen paalkuilen werd, in combinatie met de resultaten van twee 14C-dateringen, bepaald dat de structuren algemeen gedateerd kunnen worden tussen de late ijzertijd en de Romeinse periode. Waarschijnlijk zijn de structuren het resultaat van een ijzertijdfase en een Romeinse fase van bewoning binnen het plangebied. Deze kunnen echter niet afzonderlijk onderscheiden worden wegens het beperkte vondstmateriaal. Gezien het feit dat de structuren hoofdzakelijk in het uiterste zuidoosten van het plangebied aanwezig zijn bevindt een mogelijk hoofdgebouw zich vermoedelijk op één van de naburige percelen.

Van de vier grote greppels die tijdens de opgraving binnen het plangebied werden aangetroffen kan één greppelsysteem, bestaande uit twee kruisende greppels, met zekerheid geïnterpreteerd worden als erfgreppel en gelinkt worden aan de aanwezige bijgebouwen. Het aardewerk dat in de vulling van beide greppels werd aangetroffen leverde slechts een algemene datering in de Romeinse periode op, wat aansluit bij de datering van de structuren.

Nederzettingen op zandleemgronden die dateren op de overgang van de ijzertijd naar Romeinse periode worden de laatste jaren steeds meer herkend. Structuren en artisanale sporen worden gevonden binnen een strak georganiseerd grachtensysteem dat doet denken aan de fermes indigènes die vanaf de late ijzertijd vooral uit Noord-Frankrijk gekend zijn. In deze periode worden ook de nederzettingen meer plaatsvast waardoor overlappingen en hergraven en hersitueren van de greppels voor een complexe nederzettingssite zorgen. De woonzone van het erf is niet aangetroffen maar bevindt zich vermoedelijk meer naar het zuiden, hogerop de helling. De opgegraven site leverde de randfenomenen op waarbij mogelijk afbakenende greppels omringd worden door sporen van leemwinning en afvaldumping. Het vondstmateriaal wijst voornamelijk op activiteit in de midden-ijzertijd. Romeinse en middeleeuwse vondsten werden slechts sporadisch aangetroffen.

Ook een 19de-eeuwse perceelsgracht van het vooronderzoek, werd tijdens de opgraving aangetroffen. Op basis van de waarnemingen (zoals de scherpe aflijning en de onderlinge oversnijdingen met andere sporen) tijdens de opgraving kon de interpretatie als postmiddeleeuwse perceelsgracht bevestigd worden.