Tijdens de opgraving zijn 26 bodemsporen geregistreerd, waarvan 21 archeologisch relevante bodemsporen. Het grootste deel van het vondstenmateriaal zijn ondetermineerbare fragmenten metaal die vermoedelijk dateren uit één van de twee Wereldoorlogen. Daarnaast zijn er nog vondsten die duidelijk militair van aard zijn (zoals Klein Kaliber Munitie) en vondsten die wijzen op consumptie (conservenblikken, glazen flessen en aardewerken recipiënten), gevonden in de 3de onderzoeksfase. Alle 19 gevonden aardewerken fragmenten zijn gedraaid aardewerk. Ze zijn voornamelijk gevonden in de tweede onderzoeksfase. Van de gevonden aardewerken fragmenten is één laat (of vol) middeleeuws, de andere zijn uit de Nieuwste tijd.

In beide werkputten van de eerste fase – dat is, ter hoogte van de geschutstellingen – werden grote verstoringen vastgesteld. Desalniettemin kon men enkele archeologisch relevante sporen waarnemen: een loopgraaf, een kabelgeul, een smalspoor en een wegtracé. De kabelgeul bevatte een bundel communicatiekabels. Verder vonden ze een houten balkfragment uit de mogelijke bedding van het smalspoor. Ten slotte recupereerden ze uit de loopgraaf zeven artefacten: een ijzeren pin, een fragment van een communicatiedraad en een Duitse geweerhuls (WOII). Ook vond men een huls van een lichtkogel gefabriceerd in Brussel, een mogelijke transportdop van een artilleriegranaat en een schroef en nagel.
Door de beperkte data inzameling op het terrein zijn sluitende interpretaties niet mogelijk. Op basis van de ligging en de opbouw kan ervan uitgegaan worden dat de vier verschillende bodemsporen en constructies verband houden met de aanleg van de weg met smalspoor die achter de geschutstellingen doorliep.

In de tweede fase – de zone van het troepenverblijf – zijn er waarschijnlijk veel resten verloren gegaan door het aansnijden van alle cruciale lagen zonder begeleiding van archeologen. Wat nog restte waren slechts fragmentarische bodemsporen of constructie-elementen die omwille van het ontbreken van enige samenhang, weinig bijdrage leveren tot de interpretatie van de bouwwijze. Voorbeelden hiervan zijn paalkuilen (voor de draagstructuur voor het onderkomen van de troepen); een mogelijk vloerniveau uit vierkante tegels met een kruisvormig lineair motief; een mogelijke draagbalk. Verder werden nog twee sporen aangetroffen ten zuidoosten van de bovenvermelde sporen. Het betreft twee onregelmatige sporen die min of meer parallel liggen aan de lengteas van het gebouw maar er vermoedelijk geen onderdeel van uitmaakten. In de opgravingsput vonden ze twee metalen pijpen, die helemaal terug te leiden zijn tot de Barbara bronnen tegen de noordoostelijke hoek van de werkput. Vermoedelijk gaat het om de aan- of afvoer van water voor deze waterput.
Ten zuidwesten van de werkput (en dus erbuiten) werd een bakstenen constructie vastgesteld. Het betreft een rechthoekige gemetste ruimte met een ronde opening voor een – ontbrekende – aanvoerpijp. Vermoedelijk gaat het om een opvangbekken of rioleringsput die ooit onderdeel heeft uitgemaakt van een groter geheel. Er is geen direct verband tussen deze put en het troepenverblijf of iets anders vastgesteld. De eigenlijke functie en datering blijft dus onduidelijk.
Van de 48 vondsten, zijn slechts vier verbonden aan een spoor. Een loden staaf en een fragment bewerkte natuursteen zijn gelinkt aan het funderingsspoor; een Duits geweerpatroon uit 1914 en botmateriaal van een knaagdier komen uit de bakstenen rioolput. De overige 44 zijn gevonden in de duinen, hebben geen dus geen context en zijn dus moeilijk te dateren.

De derde fase situeert zich ten noorden van fase 2. Om aansluiting te maken tussen het wandelpad op de duin – waar oorspronkelijk een tunnel was gepland – en de verbindingsweg naar de Zeedijk, diende een talud te worden gegraven onder een bepaalde hellingsgraad opdat het pad rolstoeltoegankelijk bleef. Dit gebeurde langs een keermuur. Hierin was metselwerk zichtbaar, niet van een loopgraaf maar van een onbekende structuur. Het betreft een constructie met een rechthoekig grondplan met een annex op de noordelijke lange zijde voor de ingangspartij. Het volledig bouwwerk was afgedekt door een pakket duinzand die enerzijds diende als bijkomende buffer en anderzijds het onzichtbaar maakte vanuit de lucht. Ze vonden verschillende opschriften terug op de constructie. Het merendeel bevond zich op de cementlaag aan de buitenzijde van het dak. Enkel de swastika was aangebracht op de binnenmuur van de toegangspartij.