Tijdens grondwerken in functie van de herbestemming van de kerk werden bij stabiliteitsputten menselijke skeletten en muurresten gevonden op verschillende plaatsten in de kerk. Het afgraven van het vloerniveau in schip en zijbeuken werd archeologisch begeleid en liet toe de romaanse kerkfase en de verdere verbouwingsgeschiedenis van de huidige kerk in kaart te brengen met 16de, 18de en 19de-eeuwse verbouwingen.
Tijdens de opgravingen werden bovendien 29 menselijke individuen in de kerk opgegraven, die zeer goed tot goed bewaard waren. Het vermoedelijk oudste individu (doorsneden door de Romaanse fase van de kerk) kon niet worden gedateerd. De gevonden populatie is te situeren tussen de 12de en 18de eeuw.
De begravingen binnen de kerk dateren minstens vanaf de 16de eeuw. De andere individuen zijn afkomstig van het vroegere kerkhof (vóór de uitbreiding van de kerk). Deze hebben een terminus ante quem in de 18de eeuw.
De archeologische vondsten (gevonden in ophogingslagen en uit de grafkuilen) getuigen van het gebruik van de site over een erg lange periode, gaande van voor de middeleeuwen tot enkele 20ste-eeuwse vondsten.
Auteurs: Demerre, Ine
Datum:
De tekst wordt ter beschikking gesteld door: Agentschap Onroerend Erfgoed (AOE)
Beschrijving:
aangetroffen in de ophogingslagen en kuilen
- intrusief aardewerk: enkele scherven grijs gedraaid (Romeins - middeleeuws)
en 2 fragmenten handgevormd aardewerk (late ijzertijd - Romeins)
- aardewerk uit midden - late middeleeuwen (uit lagen 13-17de eeuw)
- munten (1302, 15de, 17de, 18de eeuw, 20ste eeuw)
- religieus hangertje (19-20ste eeuw)
- mantelhaak (1500-1600)
Beschrijving:
Grafkuilen met menselijke resten.
In 4 gevallen was de grafkist nog volledig of met een kistaflijning bewaard.
Menselijke resten van 29 individuen te situeren tussen de 12de en 18de eeuw.
Een deel werd begraven binnen de kerk, een ander deel in het voormalige kerkhof (voor de verbouwing van de huidige kerk). Twee individuen dateren van voor de romaanse kerkfase.
De meerderheid van de skeletresten is zeer goed tot goed bewaard met een gemiddelde tot lage fragmentatie.
Op één individu was het niet mogelijk een analyse uit te voeren. 11 individuen werden geselecteerd voor radiokoolstofdatering en dieetreconstructie.
vondsten aangetroffen in de grafkuilen:
- 1 maaslands witbakkend fragment (late 10de eeuw)
- koperen kopspelden (3 ervan zijn vertind)
- koperen sluiting met haak en hoog
- ijzeren kistnagels (vaak met houtresten)
Beschrijving:
- muurstructuren in Doornikse kalksteen met zandmortel, kalkbrokjes en rolkei-inclusies (romaanse kerk)
- zuilbasissen uit Doornikse kalksteen met harde witte zandmortel met veel kalk
- muurresten in rode baksteen, muren van 3 stenen breed, met witgrijze kalkmortel (kerkuitbreiding)
- zuilbasissen in rode baksteen met witte tot witgrijze kalkmortel
- baksteenrestanten, steunberen en recuperatie van materiaal (met lichtbruine zandmortel met kalkspikkels) voor de heropbouw na 1794
- verschillende vloerniveau's:
tegels in zwart - wit dambordpatroon (Basècles grijs-zwarte steen en witte Marquisesteen
en een vloer uit rode baksteen met licht gele- beige kalkmortel met kalkspikkels (uitbreidingen uit 1825 en 1834)
- bakstenen fundering van een recentere communiebank
- kuilen zonder verder verband of duidelijke link met de fasen van de kerk
- ophogingslagen
- stuk leisteen met mortel uit puinlaag
Is deel van
Parochiekerk Sint-Cornelius
Is gerelateerd aan
Kerkhof Parochiekerk Sint-Cornelius
Je kan deze pagina citeren als: Inventaris Onroerend Erfgoed 2024: Sint-Corneliuskerk [online], https://id.erfgoed.net/waarnemingen/984295 (geraadpleegd op ).
Beheerder fiche: Agentschap Onroerend Erfgoed
Heb je een vraag of opmerking over deze fiche? Meld het ons via het contactformulier.