Het vlakdekkende onderzoek bracht een grote hoeveelheid vondsten, sporen en structuren aan het licht. Deze wijzen op een eerder intensieve bewoningsfase gedurende de ijzertijd, een funerair gebruik in de Gallo-Romeinse tijd en een zuiver agrarisch gebruik vanaf de 14de eeuw.

De bewoning in de ijzertijd kan opgesplitst worden in een occupatiefase in de late 5de/vroege 4 de eeuw v.C. en een tweede fase in de late ijzertijd. Drie hoofdgebouwen kunnen toegewezen worden aan de eerste bewoningsfase. Deze structuren hebben alle eenzelfde oriëntatie en configuratie. Op basis van de oriëntatie lijken ook de meeste bijgebouwen deel uit te maken van deze eerste fase. Een vierde hoofdgebouw behoort tot het twee-/drieschepige gebouwentype dat typerend is voor de late ijzertijd. Op basis van de datering van de waterput is het zeer waarschijnlijk dat deze laatste structuur dateert van voor 100 v.C. De waterput zelf behoorde waarschijnlijk toe aan gebouwen die buiten het onderzochte areaal gezocht moeten worden. De aanwezigheid van metaalslakken, wolven en verbrand aardewerk in de vulling van de waterput biedt wel een duidelijk bewijs voor de lokale productie van ijzer.

Op basis van het pollenonderzoek is er zeker in de late ijzertijd nog steeds sprake van een zeer bosrijk landschap dat (veel) natter moet geweest zijn dan nu het geval is. Delen van het bos zullen wel een open karakter gehad hebben, wat vermoedelijk veroorzaakt werd door bosbeweiding en mogelijk door een vorm van zwervende akkers. De voornaamste landbouwactiviteit bestond (in de late ijzertijd) waarschijnlijk uit veeteelt, akkerbouw was minder belangrijk.

Na de late ijzertijd lijkt het projectgebied zijn nederzettingsfunctie te verliezen. Het centrale deel kreeg een geheel funeraire invulling, met de aanwezigheid van 12 Romeinse brandrestengraven.

Na de Romeinse tijd werd het projectgebied ogenschijnlijk geheel verlaten. De eerste tekenen van een nieuw antropogeen gebruik dateren pas uit de 14de eeuw en wijzen op een louter agrarisch gebruik. Deze functie bleef vervolgens behouden in de vorm van de bolle akkers.