Dankzij de uitgevoerde archeologische opgraving konden gebouwplattegronden worden vastgesteld uit de metaaltijden en/of de Romeinse tijd en uit de volle middeleeuwen. Het gaat om spiekers of (graan)opslagplaatsen. Ze wijzen op een bestaanseconomie die minstens bestond uit landbouw. De enigszins afwijkende oriëntaties van de spiekers uit de metaaltijden en/of de Romeinse tijd lijken erop te wijzen dat ze in meerdere periodes thuishoren. Ze zijn in het zuiden van het terrein gelegen, dat wat hoger gelegen is dan de rest van het onderzoeksgebied. Ze wijzen op bewoning (in de buurt). In het noordoosten van het onderzoeksgebied werd de rand van een volmiddeleeuws bewoningserf aangesneden.

Voor de late middeleeuwen en nieuwe tijd zijn er aanwijzingen voor het gebruik van het terrein als grasland voor vee. Dat er ter hoogte van of in de buurt van het onderzoeksgebied in de nieuwe tijd aan landbouw werd gedaan, minstens in functie van de teelt van een nijverheidsgewas (vlas), wordt ook aangetoond door vastgestelde restanten van vlasverwerking. Ze zijn op de laagste delen van het terrein gesitueerd. Drenkpoelen wijzen op veeteelt.
Het pakket dat in verband staat met het roten van vlas in de vlasrootkuil van de opgraving is uitzonderlijk goed bewaard, waardoor het één van de eerste kuilen in Vlaanderen is die met zekerheid als dusdanig kan geïdentificeerd worden. Dankzij 14C-datering kunnen we de rootactiviteiten dateren in de 16de of de eerste helft van de 17de eeuw. In de regio waarbinnen de site gelegen is, zijn er reeds verschillende kringgreppels opgegraven die als hooimijt worden geïnterpreteerd. We moeten ons de vraag stellen of een deel ervan niet geïnterpreteerd mag worden als vlasmijten.