Op het terrein zijn sporen aangetroffen uit de late middeleeuwen tot de 20ste eeuw.

De oudste aangetroffen vondst betreft een silexvondst die vermoedelijk te dateren is in het mesolithicum. Deze bevond zich echter in laatmiddeleeuwse wallagen die vermoedelijk van elders afkomstig zijn. Deze kan wel duiden op menselijke aanwezigheid tijdens deze periode in de ruime omgeving.

Zowel tijdens het proefsleuvenonderzoek als tijdens de opgraving werden een aantal sterk verweerde fragmenten handgevormd aardewerk ingezameld in de laatmiddeleeuwse wallagen. Deze waren te slecht bewaard om ze nauwer te dateren dan ruim in de metaaltijden. Ook deze kwamen dus secundair in de context terecht en duiden eerder op menselijke aanwezigheid tijdens deze periode in de ruime omgeving.

De oudste aangetroffen sporen waren te relateren aan de laatmiddeleeuwse stadsversterking. Het overgrote merendeel van de aanwezige sporen kon dan ook in de late middeleeuwen gesitueerd worden. Tijdens het onderzoek konden verschillende fasen van de gracht- en wallagen onderscheiden
worden, en kon er ook een beter beeld gevormd worden van hoe de versterkingen er destijds vermoedelijk uitgezien hebben. Het betreft een brede gracht van minstens 27 m breed, die aan de stadskant voorzien was van een aarden wal. Mogelijk vormden deze ter hoogte van het terrein een hoek, of toch zeker een uitgesproken bocht, wat te zien is in het verloop van de gracht- en wallagen op het grondplan.

Een bocht in de versterking doet denken aan mogelijke aanpassingen ten tijde van Vauban. Op de Goubetkaart uit 1694 zijn ook dergelijke plannen te zien. Er is echter grote twijfel of deze ooit effectief aangelegd is. Er waren in ieder geval geen resten van een eventuele stadsmuur aanwezig op het terrein. Een aantal vondsten uit de 15de tot de 18de eeuw zijn wel aangetroffen in de centrale grachtlaag. Dit toont aan dat de gracht in ieder geval een lang gebruik kende. De gracht was in vlak 3 nog slechts een 5-tal m breed. Mogelijk was die t.h.v. het loopniveau iets breder, maar nog steeds smaller dan de laatmiddeleeuwse fase van de gracht. Vermoedelijk gaat het dus eerder om een soort 'reststroom’, wanneer de verdediging van de stad niet meer prioritair was. Het aantreffen van twee scheepssintels kunnen een aanwijzing zijn dat de gracht in die periode eerder gericht was op transport dan op de verdediging van de stad.

In de 19de - 20ste eeuw was de stadsgracht reeds gedicht, en was van de voormalige wal vermoedelijk ook niet veel meer te zien. In deze periode is op het terrein een kelder of een mogelijke waterkelder aangelegd, alsook een aantal andere muren waarvan de functie niet meteen achterhaald kon worden. Enkele kunnen eventueel gelinkt worden aan de gasfabriek die hier tussen de 19de en de 20ste eeuw ook aanwezig was. Een aantal afvalkuilen met een grote hoeveelheid sintels, alsook een aantal verstoringen kunnen vermoedelijk eveneens aan de voormalige fabriek gelinkt worden.