In het kader van een archeologienotatraject werd een archeologisch vooronderzoek met ingreep in de bodem aan de hand van proefsleuven uitgevoerd. Bij dit onderzoek werden verschillende postmiddeleeuwse ophogingslagen aangetroffen, een teken dat de gronden stelselmatig werden opgehoogd vanaf minstens de 16de eeuw. Waargenomen sporen en structuren uit deze periode zijn verschillende segmenten van bakstenen muren, waarvan enkele deel van de voormalige kerkhofmuur. In de 16de-17de-eeuwse ophogingslaag zijn ook inhumatiegraven aangetroffen. De individuen werden op de rug en uitgestrekt begraven. Er zijn aanwijzingen aangetroffen voor het gebruik van kisten. Ten noorden van de Sint-Annakerk zijn twee muurresten geregistreerd die aan de binnenzijde bepleisterd waren en een inhumatiegraf bevatten. Vermoedelijk betreft het een grafkelder.

Ten slotte zijn behalve de tuinlaag en verharding met kasseien ook enkele sporen van de 19de-eeuwse herinrichting van het Sint-Annaplein aangetroffen. Het betreft in eerste instantie het gemetselde rioleringsstelsel met aftakkingen richting de flankerende huizenrij. Dit stelsel was meteen onder de straatverharding aanwezig. Op een tweetal locaties, nl. ten zuiden van het kerkkoor en ten westen van de kerk, werden oude nutsleidingen aangetroffen.