De ontwikkeling van het onderzochte gebied loopt samen met het ontstaan van de Sint-Katelijneparochie, in het begin van de 14de eeuw. Dit grondgebied ligt aan de rechteroever van de Dijle, de zogenaamde benedenstad. Vooraleer in de middeleeuwen de eerste bewoning verscheen was dit een zeer moerassig en moeilijk bewoonbaar gebied. Door het uitgraven van meerdere vlieten werd het land drooggelegd en meer geschikt voor bewoning.

De vroegste antropogene sporen dateren uit de 13de-14de eeuw. Vanaf dat moment bestaat het plangebied uit ruwweg vier langwerpige percelen, parallel aan het Sint-Katelijnekerkhof. De bewoning situeert zich aan de Sint-Katelijnestraat, en de achtererven, met verschillende beerputten, waterputten en afvalkuilen in het verlengde van de percelen. Deze situatie lijkt de site vorm te geven tot ver in de nieuwe tijd. Er kunnen drie fasen onderscheiden worden: een laatmiddeleeuwse fase (13de-15de eeuw), een fase in de nieuwe tijd (16de-18de eeuw) en een fase in de nieuwste tijd (19de eeuw-21ste eeuw). De funderingen van de bewoning uit de laatmiddeleeuwse en nieuwe tijd dienen zelfs als basis voor de recentere bebouwing uit de 19de en 20ste eeuw. Vanaf het begin van de nieuwste tijd wordt ook de rand van het Sint-Katelijnekerkhof bebouwd.

Het merendeel van de sporen en vondsten heeft een residentieel karakter. De vondsten tonen heel wat huishoudelijk materiaal, in de vorm van aardewerk (kruiken, pannen, schalen), metaal (tinnen lepel, gesp), glas (bekers en voorraadflesjes), slachtafval (geit/schaap, rund, gevogelte), textiel (resten van een kledingstuk) en leer (gerecycleerde stukken schoen), dat werd teruggevonden in verschillende beerputten en afvalkuilen. Er zijn echter ook structuren en vondsten die doen vermoeden dat zich hier mogelijk al vanaf de late middeleeuwen kleine ambachten en/of handelslieden vestigden. Er zijn namelijk twee, vermoedelijk drie 14de-eeuwse ovens aangetroffen, verspreid over meerdere percelen, die waarschijnlijk in verband gebracht kunnen worden met kleinschalige metallurgie. Historische bronnen tonen aan dat er vanaf de 16de eeuw een klokgietersatelier op het terrein gevestigd is. Verder zouden ook andere ambachten en/of handelslieden, zoals platijnmakers, goudslagers, bakkers en een brouwerij, doorheen de tijd aan de Sint-Katelijnestraat hun intrek hebben genomen. Op basis van het archeologisch onderzoek zijn hier echter geen directe linken mee te leggen.