Tijdens de vlakdekkende opgraving werden sporen aangetroffen uit de late ijzertijd, volle middeleeuwen, late middeleeuwen en nieuwe tijd. Het merendeel van de sporen bestond uit paalkuilen en kuilen, naast greppels, drie waterputten en drie waterkuilen. In het zuidwesten van het plangebied werden nog de funderingen van een 19de-eeuws huis aangetroffen. Dateringen zijn vooral gebaseerd op het aardewerk dat uit de sporen afkomstig is. Maar het vondstmateriaal was beperkt, waardoor de meerderheid van de sporen en structuren geen datering kreeg.

Een eerste structuur was waarschijnlijk een klein bijgebouwtje en een andere was een vierpalige spieker. Ze konden echter niet gedateerd worden. Een sporenconcentratie wees op de aanwezigheid van een grotere plattegrond, maar deze kon niet herkend worden. Enkele kuilen dateerden uit de late middeleeuwen en de nieuwe tijd. Een van de greppels dateerde uit de late ijzertijd, in de nazak werden Romeinse dakpannen aangetroffen. De Heirstraat volgt het tracé van de Romeinse heirbaan Tongeren-Nijmegen. De Romeinse weg werd echter niet aangetroffen binnen het onderzochte gebied. Andere greppels waren te dateren in de volle en late middeleeuwen en in de nieuwe tijd. De waterkuilen en waterputten dateerden uit de late middeleeuwen en de nieuwe tijd.

Het grootste deel van de vondsten betrof aardewerk. Een gedeelte bestond uit prehistorisch handgevormd aardewerk uit de late ijzertijd. Het overige aardewerk was overwegend gedraaid en kon gedateerd worden van de vroege middeleeuwen tot en met de nieuwste tijd, waarbij de nadruk lag op de late middeleeuwen en nieuwe tijd. Bouwmateriaal werd eveneens aangetroffen en, behalve enkele fragmenten van Romeinse dakpannen, dateerde dit uit de nieuwe tijd. De overige vondstcategorieën waren beperkt. Het glas, metaal en leer hoorden thuis in de nieuwe tijd. Er werden drie fragmenten van schoenen gevonden. Eén zool was van een kind jonger dan twee jaar. In twee waterputten bevond zich een houten constructie. De aangetroffen houtvondsten gaven slechts zeer beperkt informatie. Het enige wat geconcludeerd kon worden is dat de twee waterputten zeer waarschijnlijk aangelegd werden met lokaal groeiende houtsoorten. Houtskoolfragmenten uit een paalkuil in een sporencluster kregen door AMS 14C-datering een datering in de volle middeleeuwen. Eén kuil kon verrassend gedateerd worden op het einde van het neolithicum. Samen met enkele verspreide lithische artefacten zou dit toch kunnen wijzen op een mogelijke aanwezigheid tijdens deze periode.